تجربیات شاعرانه در تعلیمان عارفانه

آثار ماندگار عرفانی چه در حوزه شعر و چه در نثر، اغلب با استفاده از هنرهای بیانی و زبانی و به شیوه ادبیات شکل گرفته است. اشعار و امثال و گفتار و کلمات قصار و تمثیلات و تملیحات و تعبیرات بسیار جذاب و زیبا و حکایت های بسیار کوتاه و پرمعنا از ویژگی های مشترک در ادبیات و عرفان است. صرف نظر از تفاوت در نوع نگرش و سویه نگاه به پدیده ها در ادبیات و عرفان، اساس کنش ها و روش ها در هر دو، اغلب، همسان است و بنیاد بسیاری از متون مهم ادبی و عرفانی را عنصر عاطفه و اندیشه و تخیل تشکیل می دهد. در حوزه زبان نیز بین عرفان و ادبیات اشتراک نظر تقریبی وجود دارد. جلوه های موسیقایی و بن مایه های بلاغی به طور تمام عیار و بسیار طبیعی در آثار منثور عرفانی نیز به کار گرفته شده است. تعریف دکتر شفیعی کدکنی از عرفان، به عنوان نوعی نگرش هنری به جهان، ناشی از این واقعیت ها است.

کلیدواژه ها:

عرفان ، تخیل ، تجربیات شاعرانه ، عرفان هنری