استفاده از خاک چسبنده مسلح با ژئوتکستایل به عنوان پوسته سدهای خاکی

در محل هایی که مصالح مناسب برای پوسته سد خاکی وجود ندارد، در این مقاله تکنیک جدیدی مبنی بر استفاده از خاک چسبنده موجود در محل به صورت مسلح در خاکریز معرفی می‌گردد. به منظور تعیین کارایی روش، تحلیل های متعددی با استفاده از روش اجزاء محدود و با نرم افزار PLAXIS انجام گردید. این تحلیل‌های تنش – کرنش با پارامترهای گوناگون برای دو حالت پایان ساخت و نخستین آبگیری انجام شد. نتایج این تحلیل ها نشان می دهد که اثرات تسلیح مفید است و منجر به کاهش تغییر مکان های افقی در بدنه و پی سد می‌گردد. میزان کاهش بستگی به نوع مصالح پی و خاکریز، ارتفاع خاکریز و تعداد ژئوتکستایلهای استفاده شده دارد. اثرات تسلیح برای خاکریز روی چسبنده نرم، برای مصالح خاکریز با سختی و ضریب تراوایی کمتر و با تعداد ژئوتکستایل های بیشتر به مراتب مؤثرتر است. در مورد ارتفاع خاکریز نیز می‌توان گفت که ارتفاع بهینه ای وجود دارد که اثرات تسلیح برای آن بیشتر می‌باشد.

کلیدواژه ها:

خاکریز مسلح ، ژئوتکستایل ، خاک چسبنده ، پوسته سد ، تحلیل تنش کرنش.