ارزیابی عملکرد مخلوط های آسفالتی گرم براساس مدل های آزمایشگاهی تجربی در برابر پدیده ی شیار شدگی

شیارشدگی از جمله خرابی های شایع در روسازی های انعطاف پذیر است. مطالعه ی حاضر به ارزیابی خرابی شیارشدگی در سرعت های مختلف پرداخته است. لذا، 48 نمونه ی مخلوط آسفالتی گرم تهیه و تحت آزمایش قرار گرفته اند. نمونه ها در دماهای 40 و 55 درجه ی سانتی گراد، تحت تنش های 100 و 200 کیلوپاسکال، در 3 زمان مختلف بارگذاری و نیز در 2 زمان استراحت، آزمایش شده اند. نهایتا یک مدل عددی با ضریب همبستگی 0/9077 به عنوان خروجی اصلی پژوهش ارایه شده است. نتایج پژوهش حاضر نشان داده اند که تاثیرگذارترین عوامل در رشد خرابی در روسازی انعطاف پذیر به ترتیب: دما، تغییرات زمان بارگذاری و تنش هستند. در ادامه، در مدل به دست آمده رشدی حدود 76% در عمق شیار روسازی در نامناسب ترین شرایط محیطی، با افزایش زمان بارگذاری از 100 میلی ثانیه به 1000 میلی ثانیه مشاهده شده است. در نهایت، به منظور کاهش خرابی های روسازی آسفالتی در مناطق گرمسیری، کمینه ی سرعت حرکت خودرو 20 کیلومتر بر ساعت تعیین شده است.

کلیدواژه ها:

تغییر شکل ماندگار ، روسازی آسفالتی گرم ، ویسکوکشسان ، مدل های MEPDG