اثربخشی گروه درمانی شناختی- رفتاری بر خودکارآمدی و کیفیت زندگی در زنان مبتلا به سرطان پستان: یک کارآزمایی بالینی

سرطان پستان یکی از شایع ترین سرطانها در بین زنان است. ابتلا به سرطان پستان میتواند افراد را مستعد مشکلات روان شناختی کند و از خودکارآمدی و کیفیت زندگی آنها بکاهد. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی-رفتاری بر خودکارآمدی و کیفیت زندگی در زنان مبتلا به سرطان پستان بود.روش بررسی: در این پژوهش از طرح نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه استفاده شد. با استفاده از نمونهگیری در دسترس از بین زنان مبتلا به سرطان پستان مراجعهکننده به بخش سرطان بیمارستان امام خمینی شهر تهران تعداد 32 آزمودنی انتخاب شدند. سپس به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 16 نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش طی 8 جلسه 2 ساعته تحت گروه درمانی شناختی-رفتاری قرار گرفت، اما گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه خودکارآمدی شرر و فرم کوتاه پرسشنامه کیفیت زندگی ویر و شربورن (SF-36) بودند. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد گروه آزمایش و گواه از لحاظ متغیرهای خودکارآمدی و کیفیت زندگی تفاوت معنیداری با یکدیگر دارند .(P<0/001) به طوری که کیفیت زندگی و خودکارآمدی زنان مبتلا به سرطان گروه آزمایش که تحت گروه درمانی شناختی- رفتاری قرار گرفته بودند به طور معناداری بیشتر از کیفیت زندگی و خودکارآمدی زنان گروه گواه بود .(P<0/001) نتیجهگیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که گروه درمانی به شیوه شناختی-رفتاری میتواند بر خودکارآمدی و کیفیت زندگی در زنان مبتلا به سرطان پستان موثر باشد.

کلیدواژه ها:

سرطان پستان ، خودکارآمدی ، کیفیت زندگی ، گروه درمانی شناختی- رفتاری