بررسی رابطه خودناتوان سازی و هوش هیجانی با سازگاری تحصیلی

زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه خود ناتوانسازی و هوش هیجانی با سازگاری تحصیلی در دانشجویان انجام گرفته است.مواد و روش ها: طرح پژوهش از نوع توصیفی است. نمونه پژوهش حاضر شامل ۲۵۱ نفر ( ۱۱۲ نفر مذکر و۱۳۹ نفر مونث؛ ۱۷۹ نفر کارشناسی، ۴۷ نفر کارشناسی ارشد و ۲۵ نفر دکتری) از دانشجویان ساکن وغیرساکن دانشگاه شهرکرد در سال تحصیلی ۱۳۹۶-۱۳۹۵ می باشد که به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده شامل مقیاس خودناتوان سازی (SHS) مقیاس تجدید نظر شده هوش هیجانی شاته (MSEIS) و زیرمقیاس سازگاری تحصیلی از پرسشنامه سازگاری با دانشگاه (SACQ) می باشد. برای تحلیل داده ها از آزمون تی گروه های مستقل و رگرسیون گام به گام استفاده گردید.یافته ها: تحلیل رگرسیون خطی نشان داد که خود ناتوان سازی رفتاری در گام اول ۲۵ درصد از واریانس سازگاری تحصیلی را و در گام دوم به همراه هوش هیجانی ۲۸ درصد از واریانس آن را پیش بینی می کنند.همچنین نتایج نشان داد بین پسران و دختران از نظر سازگاری تحصیلی تفاوت معنی دار وجود دارد بدین شکل که سازگاری تحصیلی دانشجویان دختر بطور معناداری بالاتر از پسران بود.نتیجه گیری: توجه به راهکارهای افزایش مهارت های هوش هیجانی می تواند به سازگاری تحصیلی بیشتردانشجویان کمک کند، همچنین نتایج پژوهش هایی از این دست تلویحا نشان میدهد که اگر بتوان ویژگی هاو الگوهای شخصیتی افراد را در نظام آموزشی دانشگاهی لحاظ کرد می توان از هزینه های مادی و معنوی وارده بر دانشجویان (در اثر ترک تحصیل، مشروطی) کم کرد.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، خودناتوان سازی ، سازگاری تحصیلی