بررسی اثر آموزش کیفیت زندگی درمانی بر بهبود تاب آوری زنان معتاد شهرستان اصفهان

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر آموزش کیفیت زندگی درمانی بر بهبود تاب آوری زنان معتادشهرستان اصفهان انجام شد. این پژوهش آزمایشی و از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون وپس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه زنان درخواست کننده خدمات از اداره بهزیستیشهرستان اصفهان بود. نمونه این پژوهش شامل 40 زن معتاد بود که بر اساس غربالگری اولیه تاب آوریانتخاب سپس به تصادف در دو گروه کنترل و آزمایش جایگزین شدند. گروه آزمایش طی هشت جلسه90 دقیقه ای بسته کیفیت زندگی درمانی را دریافت کردند. ابزارهای پژوه پرسشنامه تاب آوری کونور ودیویدسون ( 2003 ). هر دو گروه در سه مرحله پیش آزمون و پس آزمون در معرض ارزیابی قرار گرفتند.به منظور بررسی و تجزیه و تحلیل دادهها از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی(تحلیل کواریانس چندمتغیری و تحلیل کواریانس) استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان دادتاب آوری به طور معناداری افزایش یافته است. طبق یافته های این پژوهش میتوان گفت کیفیت زندگیدرمانی برای بهبود تاب آوری زنان معتاد موثر بوده است.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، کیفیت زندگی درمانی