اثربخشی قصه در مانی بر ارتقاء تاب آوری هیجانی و کاهش اضطراب کودکان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی برنامه قصه درمانی بر ارتقاء تاب آوری هیجانی و کاهشاضطراب کودکان 8 تا 11 سال بوده است روش این پژوهش به صورت نیمه آزمایشی از نوع پیشآزمون، پس آزمون صورت گرفته است. جامعه آماری آن تمام کودکان پایه اول تا پنجم ابتداییمدارس اصفهان در سال 1397 بودند که از بین آنان به صورت نمونه گیری تصادفی هدفمند تعداد40 نفر انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش مقیاساضطراب اسپنس SCAS فرم کودک و فرم والدین ( 2002 ) کودکان طیف 7 تا 12 سال بود که قبل از آموزش بر روی هر دو گروه اجرا شد. سپس آموزش قصه درمانی در 13 جلسه 1 ساعته به مدتدوماه و هفته ای 2 جلسه در مرکز مشاوره تخصصی کودک و نوجوان پرورش شهرستان نجفآباد صرفا برای گروه آزمایش اجرا گردید و بعد از آن پس آزمون برای هر دوگروه انجام شد.جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها نشان داد کهدوره ی برنامه قصه درمانی بر روی ترس از فضای باز، اضطراب جدایی، ترس از آسیب بدنی،ترس اجتماعی، وسواس فکری- عملی و اضطراب فراگیر در سطح P<0/01 اثربخش بوده است. با توجه به شیوع نسبتا بالای اختلالات اضطرابی در کودکان و جذابیت قصه ها ونمایش خلاق و نیز قابلیت اجرایی برنامه قصه درمانی از سنین کودکی میتوان از این برنامه جهت افزایش آرامش کودکان و کاهش اختلالات اضطرابی برای کودکان استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

قصه درمانی ، آرامش کودکان ، اختلالات اضطرابی ، کودکان ، تاب آوری هیجانی