پیش بینی عملکرد درس ریاضی براساس نگرش به آن و به واسطه اضطراب ریاضی در بین دانش آموزان دختر پایه سوم دوره اول متوسطه شهر نهاوند

این پژوهش با هدف پیشبینی عملکرد درس ریاضی براساس نگرش به آن و به واسطه اضطراب ریاضیدر بین دانشآموزان انجام شد. روش پژوهش از نوع توصیفی و همبستگی بود و جامعه آماری، کلدانش آموزان دختر پایه سوم دوره اول متوسطه شهر نهاوند در سال تحصیلی 97-1396 بودند که تعدادآنان 900 نفر بود. حجم نمونه طبق جدول مورگان 270 نفر انتخاب شد. برای سنجش نگرش بهریاضی (ATMI) ایکن (1979) و برای مقیاس سنجش اضطراب ریاضی (MARS) از پرسشنامه شکرانی (1381) استفاده شد و نمره دانش آموزان، ملاک عملکرد درس ریاضی قرار گرفت. تحلیلداده ها با آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه و آزمون سوبل توسط نرم افزارSPSS انجام شد. نتایج نشان داد بین نگرش به ریاضی، اضطراب ریاضی و عملکرد ریاضی رابطه معنی-داری وجود داشت. در ضمن نگرش به ریاضی و اضطراب ریاضی توان تبیین و پیش بینی عملکرد ریاضیدانش آموزان دختر پایه سوم دوره اول متوسطه شهر نهاوند را داشتند و در این بین اضطراب ریاضیدارای نقش واسطه ای معنی داری بود که با دو مولفه نگرش به ریاضی و عملکرد ریاضی همبستگیمنفی داشت. بنابراین پیشنهاد می شود، با افزایش نگرش مثبت دانش آموزان نسبت به ریاضی و کاهشاضطراب ریاضی، عملکرد ریاضی دانش آموزان را افزایش داد.

کلیدواژه ها:

عملکرد ریاضی ، نگرش به ریاضی ، اضطراب ریاضی ، دانش آموزان دختر ، پایه سوم