جناس در نفثه المصدور

برای شناخت هرچه بهتر یک اثر ادبی به ویژگی بیان مطالب و نحوه ی خاص ایراد آن توجه می شود. بین زبان یک اثر و ذهن و روح صاحب اثر ارتباط تنگاتنگی برقرار ا ست؛ چرا که ابزار یک نوی سنده در انتقال اندی شه و احساسات وی، واژگان و الفاظ اند. از جمله امکاناتی که باعث زایش مو سیقی درونی کلام است، میتوان به صنایع بدیع لفظی از قبیل انواع سجع، انواع جناس و انواع تکرار ا شاره کرد. جناس یکی از ابزارهای ایجاد مو سیقی در کلام و از انواع قاعده افزایی است و کارکردهای مختلفی دارد. شهاب الدین محمد خرندزی زیدری نسوی نفثه المصدور 532 ه را پس از تازش مغولان به ایران و کشته شدن جلال الدین خوارزم شاه با نثری ساعرانه می نویسد و در آن به شرح درد ها و در به دری هایش می پردازد می توان گفت نفثه المصدور در واقع شعری است به نثر روش به کار رفته در این مقاله توصیفی تحلیلی و استناد به آمار است به این گونه که پس از تعریف به استخراج دقیق بسامد انواع جناس و تحلیل آن ها پرداخته شده است نتایج بررسی نشان می دهد جناس اشتقاق بیش ترین بسامد و جناس مکرر کم ترین بسامد را در نفثه المصدور دارند

کلیدواژه ها:

نفثه المصدور ، زیدری نسوی ، بلاغت ، بدیع لفظی ، جناس