صایب در گذر سبک هندی

با دقت در اشعار پرحجم شاعران سبک هندی بویژه صایب به عنوان شاعر بارز و برجسته سبک هندی و بررسی مضامین متعدد و متنوع شعری او، بر این باور می رسیم که صایب یکی از پرکارترین و مضمون سازترین شاعران پارسی بویژه سبک هندی است. صایب با تیزبینی خاص، نه از یک منظر، بلکه از مناظر و زوایای مختلف به طبیعت، موجودات و اشیاء پیرامون خود نگریسته است و از این رهگذر، اشعارش مشحون از مضامین بکر و نغز شده است. او در آفرینش مضامین شعری خود، علاوه بر بیان مفاهیم و معانی و القاء اندیشه های درونی ناشی از ژرف نگری و نکته سنجی، جلوه های زیباشناختی خاصی از دیدگاه علم بیان و بدیع دارد. توجه بیش از اندازه او به شگردهای هنری تشبیه، استعاره، کنایه، بویژه تناسب و ایهام، و برقراری روابط بین واژگان ابیات و جمع مجموعه ای از عناصر مضمون ساز در یک بیت و در نتیجه تکرار و بسامد بالای آن عناصر، یکی از وجوه تمایز او با دیگر شعرا شده است. ویژگی عدم ارتباط بیت ها سبب شده تا بنای شعرهای صایب و شاعران سبک هندی بر تک بیت ها استوار شود و در نتیجه رواج بیت های آنها بین مردم بیشتر از شعرای دیگر باشد. مصراع برجسته از موتیوهای رایج در شعر صایب و شاعران سبک هندی است. بسامد به کارگیری اسلوب معادله نیز در اشعار او بسیار بالاست. تناقض گویی صایب از شهرت خاصی برخوردار است. در تمثیل های سبک هندی ارتباط معمولا دوجزیی است، یعنی دو جزء در مصراع اول با دو جزء در مصراع دوم با یکدیگر مرتبط می شوند و معادله شعری را برقرار می کنند.

کلیدواژه ها:

صایب ، اشعار ، سبک هندی.