اثربخشی آموزش مهارت های زندگی(برقراری ارتباط موثر و خودآگاهی) بر سرسختی دانش آموزان

هدف: هدف پژوهش حاضر اثربخشی آموزش مهارت های زندگی (برقراری ارتباط موثر و خودآگاهی) بر سرسختی دانش آموزان دوره دوم مقطع ابتدایی ناحیه دو شهرستان ساری می باشد. مواد و روش کار: روش پژوهش در این تحقیق نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دوره دوم مقطع ابتدایی ناحیه دو شهرستان ساری در سال (1397-1396) می باشند (5742=n). از بین مدارس دوره دوم مقطع ابتدایی سه مدرسه و در هر مدرسه دو کلاس و در مجموع 6 کلاس به طور تصادفی انتخاب شدند، از این جامعه آماری، نمونه ای به تعداد 40 نفراز افرادی که نمره پایین دریافت کردند به عنوان نمونه انتخاب شدند و دردوگروه (20 نفرآزمایش) و (20 نفرگواه) قرار گرفتند. نمونه پژوهشی به صورت روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای مرحله ای انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه های سخت رویی اهواز مورد استفاده شده است. سپس دوره آموزش مهارت های زندگی برای گروه آزمایش طی 8 جلسه 90 دقیقه ای اجرا شد ولی در مورد گروه گواه هیچ آموزشی صورت نگرفت . پس از اتمام برنامه آموزشی از هر 2 گروه پس آزمون به عمل آمد. جهت تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و استنباطی (نتایج تحلیل کواریانس (ANCOVA) در سطح معنی داری (0/05 > P) استفاده شد.یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش مهارت های زندگی (برقراری ارتباط موثر و خودآگاهی) با توجه به میانگین مولفه سرسختی گروه آزمایش در پس آزمون نسبت به میانگین گروه کنترل، موجب افزایش سرسختی گروه آزمایش شده است و آموزش مهارت های زندگی موجب تفاوت معنی داری بین دوگروه کنترل و آزمایش شده است و بر دو متغیر وابسته تفاوت معنی داری دارند. بحث و نتیجه گیری: مطابق با یافته های این مطالعه آموزش مهارت های زندگی(برقراری ارتباط موثر و خودآگاهی) بر افزایش سرسختی دانش آموزان دوره دوم مقطع ابتدایی ناحیه دو شهرستان ساری موثر است. لذا به کارگیری این روش حمایتی، می تواند به عنوان یک روش موثر، به منظور افزایش سرسختی دانش آموزان باشد.