ارزیابی کیفیت آب حوضه آبریز رودخانه گدارچای با استفاده از شاخص های بیولوژیک (بنتوزها) و در قیاس با پارامتر اکسیژن محلول

آگاهی از کیفیت منابع آب در حفظ، برنامه ریزی و مدیریت این منابع بسیار حایز اهمیت است. گونه های مختلف بی مهرگان آبزی که در بستر آبها زندگی می کنند (مواد بنتیک یا بنتوزها)، از نظر حساسیت به فاکتورهای زنده یا غیر زنده پیرامون متفاوت عمل می کنند. شاخص زیستی (Biotic Index) که توسط هیلسنهوف (Hilsenhoff 1988) ارایه شده است بر اساس شناسایی این موجودات در سطح خانواده عمل می نماید و در این ارتباط یکی از استدال های اصلی برای مطالعه حشرات آبزی پی بردن به کیفیت محیط زیست آنها در آبهای جاری بخصوص در ارتباط با فاکتور اکسیژن محلول آب می باشد. در این تحقیق کیفیت آب رودخانه های موجود در حوضه آبریز رودخانه گدارچای با استفاده از روش شاخص زیستی هیلسنهوف در سطح خانواده (HFBI) مورد بررسی قرار گرفت و نتایج آن با نتایج حاصل از آنالیز فیزیکوشیمیایی ( در ارتباط با پارامتر اکسیژن محلول آب ) بطور همزمان مقایسه شد. بدین منظور جهت بررسی کیفیت آب رودخانه گدارچای 20 ایستگاه بر رودخانه های موجود در حوضه آبریز گدارچای انتخاب و در چهار نوبت ( پاییز، زمستان، بهار و تابستان ) از پارامترهای فیزیکوشیمیایی و مواد بنتیک به طور همزمان نمونه برداری انجام شد. نتایج بدست آمده از شاخص زیستی هیلسنهوف (HFBI) با اکسیژن محلول اندازه گیری شده در هر ایستگاه بطور همزمان مقایسه شد. نتایج حاصل از بررسی شاخص HFBI کیفیت حوضه آبریز رودخانه گدار را در 20 ایستگاه و در چهار نوبت نمونه برداری در وضعیت خیلی خوب تا خیلی بد نشان داد این در حالیست که نتایج حاصل از آنالیز پارامتر اکسیژن محلول آب نیز در ایستگاه های نمونه برداری بخصوص در فصل تابستان بخوبی موید وضعیت کیفیت آب حوضه آبریز گدارچای به روش HFBI بود.

کلیدواژه ها:

رودخانه گدارچای ، مواد بنتیک ، شاخص هیلسنهوف ، Biotic Index ، HFBI ، Hilsenhoff