صناعات لفظی بدیع در دیباچه های مرزبان نامه و گلستان
محل انتشار: نهمین همایش ملی پژوهش های زبان و ادبیات فارسی
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 562
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCNRPL09_229
تاریخ نمایه سازی: 18 اسفند 1397
چکیده مقاله:
دیباچه نگاری یکی از سنتهای دیرپا در ادب منثور فارسی است. کاربرد صنایع بلاغی، به ویژه صنایع بدیعی مختلف برای آراستن این دیباچه ها نشان دهنده توان هنری- ادبی نویسندگان آنها بوده است. در این میان نویسندگان متون ادبی مصنوع به شکلی ویژه تر کلام خود را به این صنایع آراسته اند. دو کتاب مرزبان نامه و گلستان از اهم متون منثور مصنوع و دیباچه های آن ها از زیباترین این دیباچه ها محسوب میشوند. نگارندگان در این مقاله بر آن است تا با بررسی دیباچه های این دو کتاب، براساس روش آماری- توصیفی، ابتدا صناعات لفظی آنها را شناسایی کند و از این طریق به صناعات لفظی بدیع در دیباچه های متون داستانی- تعلیمی دست یابد و در نهایت به تمایز سبک وراوینی و سعدی در دیباچه نگاری رهنمون شود. در پایان نیز نتیجه میگیرد که روش تسجیع، روش غالب بدیع لفظی در دیباچه نگاری است و سبک وراوینی در دیباچه نگاری، از لحاظ بدیع لفظی مبتنی بر روش تجنیس و سبک سعدی مبتنی بر روش تکرار است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
عباس واعظ زاده
استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بیرجند
سیده فاطمه شجاع زاده مقدم
دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بیرجند