بررسی رویکرد پدیدارشناسانه میبدی نسبت به انسان در کشف الاسرار به وسیله روش تحلیل گفتمان
محل انتشار: نهمین همایش ملی پژوهش های زبان و ادبیات فارسی
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 438
فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCNRPL09_070
تاریخ نمایه سازی: 18 اسفند 1397
چکیده مقاله:
چیزهای یکسان برای هر شخص به شیوه ای متفاوت پدیدار میشود و این پدیدارشدن مطابق است با مکانهای متفاوتی که هرکس برای دیدن آن چیز واحد، اتخاد میکند. نویسنده ی کشف الاسرار نیز که از منظر دو رویکرد شرعی و عرفانی به پدیده های موجود در آیات قرآن مینگرد به طور ناخودآگاه در هریک از این دو حوزه ی فکری تحت تاثیر جهانبینی های پذیرفته شده ی همان حوزه واقع گشته و آیات، مسایل و پدیده های مشترک قرآنی با ورود به هر رویکرد، در راستای دیدگاه های آن، مورد تفسیر و تحلیل قرار گرفته است. نمونه ای از این رویکردهای دوگانه، در نگرش نویسنده نسبت به پدیدهی انسان مشاهده میشود. از این رو این مقاله بر آن است تا با بررسی صورتبندی گفتمانی میبدی در دو نوبت شرعی و عرفانی کشف الاسرار، دوگانگی رویکرد نویسنده نسبت به پدیده ی انسان و جهانبینی های همراستا با هر حوزه ی فکری در این اثر نسبت به این پدیده را مورد کاوش قرار دهد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سیدمهدی رحیمی
استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بیرجند،
نیره پاکمهر
دانش آموخته دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بیرجند
علی اکبر سام خانیانی
دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بیرجند