بررسی تکنیک های طنزپردازی مشترک و کارکردهای آن؛ در مجموعه های هوای تازه از شاملو و لافتات از احمدمطر

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 325

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCNRPL09_056

تاریخ نمایه سازی: 18 اسفند 1397

چکیده مقاله:

استفاده از طنز به نیت بازگویی دغدغه های مردمی، روشی ایده آل برای شاعرانی است که با حکومتهای استبدادی روبهرو هستند. در ایران(دوران پهلوی دوم) و عراق (دوران بعث) به دلیل فضای بسته سیاسی و اختناق حاکم، احمد شاملو در مجموعه هوای تازه و احمد مطر در مجموعه لافتات، با سودجستن از شگردهای متنوع طنزسرایی، به تشریح کاستیهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی پرداخته اند و شعر خود را بستری مناسب جهت تبیین دغدغه های خرد و کلان قرار داده اند.بررسی این شگردها در سروده شاملو (نماینده ادب فارسی) و مطر (نماینده ادب عربی) با رویکرد تطبیقی (آمریکایی) و روش توصیفی- تحلیلی نشان میدهد که دو شاعر با استفاده از ترفندهایی چون تشبیه و استعاره های خنده دار؛ تهکم و استهزاء؛ واژه های طنزآمیز، توصیف خندهدار، اغراق و تناقض، ضمن قوام بخشیدن به ساختار طنزهای خود، بر اثربخشی انتقادهای مورد نظرشان افزوده اند. کارکرد اصلی طنز در سروده های مطر، سیاسی و در شعر شاملو، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی است وبه هدف تولید خنده و تفکر به موازات هم خلق شده است تا با ساختارشکنی مبانی رسمی جامعه، زمینه های لازم برای تحولات شخصی و اجتماعی و رسیدن به آینده آرمانی فراهم گردد

نویسندگان

حبیب حاجی پور

دانشجوی، دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی-واحد نیشابور و مدرس دانشگاه فرهنگیان بیرجند