بازخوانی اسطوره شناختی درخت سرو در شاهنامه فردوسی

اسطوره ها بیش از هر چیز دیگری، ارتباط و پپوند ناگسستنی انسان با طبیعت را نمایانده اند؛ ارتباط و پیوندی که گویای تقدس و اهمیت اجزاء و عناصر طبیعت از آب و آتش و سنگ گرفته تا گیاهان و درختان است. گیاهان و درختان، از اعصار کهن، در فرهنگ و تمدن بشری و در همه ابعاد زندگی انسان، به عنوان عناصری مطرح و مهم و مقدس به شمار آمده و در بسیاری ازموارد، خویشکاری های مفید و سودمندی را در زندگی بشر انجام داده اند. از میان این درختان، درخت سرو با قدمت و پیشینه اسطوره ای و باستانی خود، در هنر و ادبیات ایران نقش و جایگاه ویژه ای را به خود اختصاص داده است. شاهنامه فردوسی از جمله متون کهن معتبری است که می توان به بازخوانی و دریافت بن مایه های اسطوره شناختی سرو (با توجه به خویشکاری این درخت در فرهنگ اسطورهای و باستانی بشر)، در توصیفات، مضامین، تصاویر و صور خیال آن پرداخت.

کلیدواژه ها:

اسطوره ، درخت سرو ، بازخوانی اسطوره شناختی ، شاهنامه فردوسی