تحلیل مفاهیم وجودی در آثار منیرو روانی پور و زویا پیرزاد

مساله ی اصلی در پژوهش حاضر، بررسی بازتاب تفکرات و تاملات وجودی دو تن از نویسندگان زن ادبیات معاصر (منیرو روانیپ ور و زویا پیرزاد) و دست یافتن به توصیفی از جهانبینی و نگرش آنهاست. این بررسی از زیرمجموعه های تحلیلهای محتوایی بوده و بر آن است تا بر پایه ی چند مفهوم مورد توجه متفکران وجودگرا، به تحلیل بنیادهای فکری این نویسندگان بپردازد و از این رهگذر، پیوندهای احتمالی اندیشه ی آنان باپیشینیان نیز واکاوی شود. بدین ترتیب در پژوهش پیش رو، مضامینی مان ند: تنهایی، بینش اعتراضی و مرگاندیشی در دو رمان از هر نویسنده، واکاوی و سپس با یکدیگر تطبیق داده شده است. یافته های این پژوهش نشان میدهد که مفاهیم مورد توجه وجودگرایان، در آثار روانی پور پررنگ تر است. او با نگاه ی اعتراضآمیز به دنیا و هستی، سرگشتگی و اضطراب انسان را در مسیر پرتلاطم زندگی به تصویر کشیده است. پیرزاد نیز به مفاهیم تنهایی و رنج انسان اهمیت زیادی می دهد. هر دو نویسنده به مرگ و مرگ آگاهی توجه دقیقی دارند؛ ضمن آن که روانیپور گاه ی مرگ را پایان زندگی قلمداد کرده است.

کلیدواژه ها:

پیرزاد ، تنهایی ، روانی پور ، مرگ اندیشی ، معاصر.