بررسی کهن الگوی خویشتن در آثار صادق هدایت

کهن الگو به نشانه ها و نمادهای یکسان در فرهنگ های مختلف و اقوام گوناگون گفته می شود که کارل گوستاو یونگ با مطالعات گسترده به آنها دست یافت. از دید او این نشانه ها، تجربیاتی است که در ناخودآگاه جمعی انباشته شده و به انسان ارث میرسد، یونگ این نشانه های تکرار شده را کهن الگو یا صورت های ازلی نامگذاری کردل نقد کهن الگویی از نظریه های مدرن نقد ادبی و مبتنی بر نقد روان شناختی است که براساس آرای یونگ بنا شده است. در این نوع نقد، ضمن مطالعه و بررسی کهن الگوهای یک اثر، چگونگی جذب آنها توسط ذهن شاعر و نویسنده نشان داده می شود. کهن الگوها که محصول تجربه های مکرر بشر در زندگی است و در ناخودآگاه وی به ودیعه نهاده شده، از زوایا و ابعاد گوناگون مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته اند. برپایه ی این مطالعات، سفر قهرمانی برای رسیدن به کمال و رویای فردیت با تکیه بر حضور کهن الگوها در زندگی هر فرد میسر است. صادق هدایت، یکی از تاثیر گذارترین نویسندگان ایرانی است که آثار داستانی فراوانی خلق کرد. قسمت عمده ای از آثار هدایت، داستان های روانشناختی هستند که محققان بسیاری بر داستانهای روانشناختی هدایت نقد نوشته اند. در این پژوهش سعی ما بر آن است تا ضمن بررسی و تحلیل کهن الگوی خود، مصداق های آن را در آثار هدایت بر اساس روانشناسی یونگ نشان دهیم. روش تحقیق، توصیفی تحلیلی همراه با تفسیرها و نمادشناسی است.

کلیدواژه ها:

کهن الگوی خویشتن ، آرکی تایپ ، یونگ ، صادق هدایت