انتخاب رویکرد مدلسازی مناسب جهت شبیهسازی سیستم های اجتماعی-اکولوژیکی

پارادایم سیستم های طبیعی و انسانی پیشرفتی در هر دو نظریه و روش شناسی دارد تا درک بهتر روابط انسان و طبیعت و مقابله با بسیاری از مسایل نظری و عملی مرتبط صورت گیرد. با این حال، تاکنون هیچ کار ترکیبی و سیستماتیک برای پاسخ دادن به مسیله بسیار مهمی که بین سیستم های انسانی و طبیعی وجود دارد صورت نگرفته است: چگونه تصمیم گیری های انسانی در چنین سیستم های متصل شده صورت می گیرد شبیه سازی به معنی استفاده از یک مدل محاسباتی برای به دست آوردن بینش اضافی به رفتار یک سیستم پیچیده (به عنوان مثال سیستم های اکولوژیکی و اجتماعی) با تصور انتخاب مدلسازی مفهومی، بلکه به ارزیابی طرح ها و برنامه های بدون انجام آنها در دنیای واقعی می پردازد. بسیاری از شرایط و زیر سیستم ها می تواند به عنوان توصیف کننده با حضور تعدادی از موجودیت های مستقل که رفتارهای (کنش ها و تعاملات) تعیین (در راه غیر بدیهی) تکامل سیستم کلی دیده شود.

کلیدواژه ها:

سیستم های اجتماعی- اکولوژیکی ، شبیه سازی اجتماعی ، تعامل انسان و محیط زیست