بررسی عوامل موثر بر ارتقاء سرمایه فکری در سازمانها (مطالعه موردی: سازمان فنی و حرفه ای استان قزوین)

حرکت دادن به سمت اقتصاد دانشی به مفهوم افزایش سطح دانش به عنوان یک عامل تولید است. دانش یکعامل جدید تولید نیست بلکه اهمیت نسبی دانش در مقایسه با زمین نیروی کار و سرمایه در طول چند دهه یگذشته افزایش یافته است.درسالهای اخیر، سازمان ها و شرکت های مختلف پیوستن به روند دانش را آغازکرده اند و مفاهیم جدیدیمانند کار دانشی، کارگر دانشی، مدیریت دانش، و سازمان های دانش بنیان خبر از شدت یافتن این روند میدهند.پیتر دراکر با به کارگیری این واژگان خبر از ایجاد نوع جدیدی از سازمان ها می دهد که در آنها به جای قدرتبازو قدرت ذهن حاکمیت دارد. سازمانی که در آن ارزشمندترین دارایی سرمایه ی فکری می باشد و داراییهای فیزیکی مانند ماشین آلات از اهمیت کمتری برخوردار است . جمع آوری و به کار بردن دانش و اطلاعاتجدید و توجه بیشتر به سرمایه های فکری برای موفقیت این سازمان ها ضروری می باشد.در این تحقیق شاخص های مربوط به ارتقاء سرمایه فکری را شناسایی نموده و فرضیات را بر طبق این ابعاداستخراج کرده و با استفاده از نرم افزارهای آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و تمام فرضیات اثبات شدند.

کلیدواژه ها:

سرمایه فکری ، عامل تولید ، اقتصاد دانشی ، مدیریت دانش ، سازمان های دانش بنیان