بررسی نظری نقش نظارت بر رانت جویی و کارایی در صنعت بیمه ایران

پدیده رانت جویی پدیده رایج در کشورهایی است که از نفرین منابع طبیعی رنج می برند. در جریان این پدیده، افراد جامعه می بایست بین تخصیص نیرو، زمان و استعداد خود میان فعالیت های تولیدی و فعالیت های رانت جویانه تصمیم گیری کنند. به طور کلی، رانت منابع طبیعی دارای دو اثر متضاد بر اقتصاد است. از یک طرف این رانت موجب افزایش درآمد اقتصادی می شود. اما در مقابل انگیزه افراد برای جابجایی از فعالیت های کارآفرینانه به فعالیت های رانت جویانه را افزایش می دهد که این خود باعث کاهش تولید، درآمد و کارایی می شود. مقاله حاضر با بررسی مطالعات پیشین و با معرفی یک چارچوب نظری، ارتباط میان رانت جویی و کارایی را در صنعت بیمه ارزیابی نموده، نقش نظارت در کنترل رانت جویی و در نتیجه افزایش کارایی بنگاه های صنعت بیمه را بررسی می نماید. یافته های مقاله حاضر نشان می دهد که رابطه مستقیمی میانرانت جویی و کارایی چه از جنبه نظری و چه از جنبه تجربی برقرار است. از این رو، نظارت بر بازار بیمه از روش های مختلفی همچون سیاست های قانون زدایی، رفع رانت های قانونی و وضع قوانین و مکانیسم هایی که در نهایت موجب افزایش رقابت در این بازار شود، می تواند زمینه افزایش کارایی شرکت های بیمه را فرآهم آورد.

کلیدواژه ها:

رانت جویی ، کارایی ، نظارت ، صنعت بیمه