اثربخشی برنامه آموزش مهارت های خشم بر هیجان و بیانگری خشم، روابط مثبت با دیگران و سازگاری تحصیلی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 320

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CEPRA01_009

تاریخ نمایه سازی: 21 بهمن 1397

چکیده مقاله:

در سال های اخیر، مرور نتایج مطالعات شناختی- اجتماعی در بافت مطالعاتی پیش بینی رفتارهای پرخاشگرانه کودکان و نوجوانان، از نقش تفسیری غیرقابل انکار قلمرو مفهومی شناخت اجتماعی در پدیدایی اشکال مختلفی از رفتارهای سازش نایافته در آن ها مانند پرخاشگری به طور تجربی حمایت کرده است. مطالعه حاضر با هدف اثربخشی برنامه آموزش مهارت های خشم بر هیجان و بیانگری خشم، روابط مثبت با دیگران و سازگاری تحصیلی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول انجام شد. در این پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل غیرمعادل و همراه با پیگیری یک ماهه، از جامعه آماری مشتمل بر 148 دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه دبیرستان کوثر شهرستان قزوین در سال تحصیلی 97-96، 58 دانش آموز (29 دانش آموز در گروه آزمایشی و 29 دانش آموز در گروه کنترل)، با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. مشارکت کنندگان دو گروه، قبل و بعد از آزمایش به سیاهه بیانگری خشم حالت/صفت نسخه کودک - نوجوان، مقیاس روابط مثبت با دیگران ریف و مقیاس سازگاری برای دانش آموزان ((AISS پاسخ دادند. برای نوجوانان گروه آزمایش به مدت 10 هفته و هر هفته حدود 90 دقیقه، مهارت های مختلف برنامه آموزش مهارت های مدیریت خشم ارایه شد. نتایج روش های آماری تحلیل کواریانس چندمتغیری در کوتاه مدت و بلندمدت نشان داد که برنامه آموزش مهارت های خشم، در کاهش نمره هیجان و بیانگری غیر انطباقی خشم، افزایش نمره رابطه مثبت با دیگران و نیز افزایش سازگاری تحصیلی دانش آموزان دختر موثر بوده است. نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که برنامه آموزش مهارت های خشم، از طریق کاهش تجارب تنیدگی زای بین فردی، تحمل پذیر کردن و تعدیل رخدادهای منفی در بافت تعامل با دیگران، حفظ خودانگاره مثبت، حفظ تعادل هیجانی و تداوم روابط رضایت بخش با دیگران، در تحقق ایده ایمن سازی و مصونیت روانی فراگیران به طور تجربی موثر واقع می شود

نویسندگان

لیلا کبیری

دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه روان شناسی تربیتی و تحولی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

امید شکری

گروه روان شناسی تربیتی و تحولی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

حسین پورشهریار

گروه روان شناسی به کاربسته، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران