بررسی و توسعه استراتژی ارتباط صنعتی و دانشگاه در ایران

ارتباط بین دانشگاه و صنعت به عنوان یک مقوله کارآمد در جهت توسعه اقتصادی- اجتماعی و موفقیت برنامه های آینده یک جامعه، ضرورتی انکارناپذیر است. تربیت نیروی متخصص و کارآمد از یک طرف و اشتغال به کار فارغ التحصیلان دانشگاهی از طرف دیگر، از جمله مسایلی است که ذهن مسیولان را به خود مشغول کرده است. دو نهاد دانشگاه و صنعت می توانند از طریق رابطه مناسب بین خود، موجب اعتلای یکدیگر شوند. دانشگاه با کسب اطلاعات از صنعت به تربیت نیروی متخصص مورد نیاز صنعت همت می گمارد و آن را قادر به رقابت می کند و موجب رشد آن می شود، و صنعت نیز با بدست آوردن دانش و اطلاعات علمی نوین از دانشگاه ضمن رشد خود در به روزآمد کردن دانش در دانشگاه ها از طریق ایجاد نیازهای جدید به آن یاری می راسند. همچنین از آنجا که بدون دستیابی به توسعه صنعتی دستیابی به توسعه اقتصادی مفهوم مناسبی نخواهد داشت. برقراری ارتباط صنعت و دانشگاه می تواند نیازهای این حوزه برای حصول توسعه و ارتقای کیفی را تعیین و برنامه های دانشگاه برای پرورش نیروهای مورد نیاز تدوین شود. بنابراین با توجه به این که دستیابی به توسعه بدون برقراری ارتباط موثر بین این دو نهاد امکان پذیر نخواهد بود. در این پژوهش سعی شد پس از بررسی تاریخچه این ارتباط و مروری بر ادبیات همکاری آنها ضمن تبیین ضرورت ارتباط دانشگاه و صنعت به عنوان راهبردی برای توسعه اقتصادی، فلسفه همکاری، رویکردهای متفاوت و دلایل ایجاد این ارتباط مورد بررسی قرار گیرد. سپس ارتباط صنعت و دانشگاه در جوامع توسعه یافته و درحال توسعه مطالعه گردید. ارتباط صنعت و دانشگاه و نقش آن در توسعه اقتصادی و نیز موانع این ارتباط در ایران بیان شد. موانع و مشکلات موجود بررسی و راهکارهای اجرایی برای توسعه استراتژی فعلی ارایه گردید.

کلیدواژه ها:

ارتباط دانشگاه و صنعت ، تحقیق و توسعه ، استراتژی