بررسی رابطه بین خودکارآمدی و پرخاشگری در دانش آموزان پسر مدارس متوسطه دو شیراز

از دیگر اختلالات رفتاری، که شیوع آن درجامعه بطور هشداردهنده ای روبه افزون است پرخاشگری می باشد، کودکان دارای رفتارهای پرخاشگرانه در مواجه با خانواده، مدرسه و اجتماع دارای آشفتگی های روانی-اجتماعی هستند که تداوم این رفتار حتی درزمان بزرگسالی نیز، آسیب هایی به آنان وارد می نماید.هدف ازاین مطالعه یک پژوهش همبستگی است که بر روی دانش آموزان پسر مدارس متوسطه یک شهرستان شیراز در سال تحصیلی95-96 انجام شد، در ابتدا به روش تصادفی خوشه ای چند مرحله ای یک ناحیه (ناحیه (2 و از بین مدارس متوسطه یک این ناحیه، یک مدرسه بصورت تصادفی و از بین دانش آموزان این مدرسه بصورت تصادفی ساده، 120 نفر، پس از تکمیل فرم های پرسشنامه پرخاشگری باس و پری و خودکارآمدی ادراک شده موریس نمونه آماری جامعه مورد تحقیق را تشکیل دادند، پس از تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از روش ضریب همبستگی پیرسون، نتیجه یافته ها حاکی از آن بود که بین پرخاشگری و خودکارآمدی ادراک شده رابطه معنی دار و منفی وجود دارد نتیجتا پرخاشگری بالا و خود کارآمدی پایین در نوجوانان از عوامل مهم و تعیین کننده در زندگی آینده این قشر بویژه در زمینه های اجتماعی، هیجانی و تحصیلی به شمارمی آید و لازم است در برنامه های آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت مد نظر قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری ، خودکارآمدی ، نوجوانی