تاثیر تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمه ای مغز (tDCS) بر تصمیم گیری پرخطر در افراد دارای اختلال مصرف توام هرویین و مت آمفتامین

یکی از مهمترین و اساسی ترین معضلات جهان در دهه های اخیر، مسیله اعتیاد می باشد که پیامد های سوء فردی، اجتماعی و اقتصادی بسیاری را در پی دارد. شواهد بالینی حاکی از عوارض مصرف مواد مخدر بر عملکرد مغز، به ویژه عملکردهای اجرایی می باشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر بخشی تحریک الکتریکی مغز با استفاده از جریان مستقیم (tDCS) بر تصمیم گیری پرخطر در افراد دارای اختلال مصرف توام هرویین و مت آمفتامین بوده است. بدین منظور تعداد 17 نفر از افراد دارای اختلال مصرف توام هرویین و مت آمفتامین انتخاب گردیده و به صورت تصادفی در دو گروه tDCS و گواه قرار گرفتند. ابتدا تصمیم گیری پر خطر، توسط آزمون قمار آیوا مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس در گروه tDCS، ناحیه پیش پیشانی خلفی جانبی (DLPFC) طی 10 جلسه به مدت 20 دقیقه، به صورت یکروز در میان توسط جریان الکتریکی مستقیم با شدت 1/5 میلی آمپر، تحریک گردید. در پایان، تصمیم گیری پرخطر مجددا ارزیابی گردید. داده های حاصله با استفاده از روش آماری مانکووا تحلیل گردیدند. در متغیر تصمیم گیری پر خطر، یافته های پژوهش نشان دهنده وجود تفاوت معنی دار بین گروه tDCS با گروه گواه ، بطوری که تصمیم گیری افراد بعد از اعمال تحریک با خطر پذیری کم تر همراه بود. یافته های تحقیق حاضر نشان دهنده اثر بخشی تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمه ای مغز بر کاهش ریسک پذیری ، در افراد دارای اختلال مصرف مواد مخدر است. بنابراین می توان پیشنهاد نمود که از مداخله الکتریکی مغز به عنوان درمان غیر دارویی جهت بازپروری در افراد مذکور بهره برد.

کلیدواژه ها:

تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمه ای مغز (tDCS) ، تصمیم گیری پرخطر ، افراد دارای اختلال مصرف ، هرویین ، مت آمفتامین