الگوی گذران وقت سالمندان ساکن در شهرهای ایران به تفکیک گروه های اجتماعی و جمعیتی

با توجه به سالمند شدن جمعیت کشور و تاثیر الگوهای گذران وقت بر سلامت و کیفیتزندگی سالمندان، هدف مقاله حاضر بررسی الگوهای گذران وقت سالمندان ایرانی و عوامل اجتماعی و جمعیت شناختی موثر بر آن می باشد. در این مطالعه الگوهای گذران وقت و عوامل اجتماعی موثر بر آن با استفاده از تحلیل ثانویه داده های پیمایش گذران وقت ایرانی ها بررسی شد که توسط مرکز آمار ایران در سال 94-1393 گردآوری شده بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را سالمندان 60 ساله و بیشتر ساکن نقاط شهری کشور تشکیل می دادند. داده های حاصل از این تحقیق با روش های آماری توصیفی تحلیلی نظیر تحلیل واریانس تجزیه و تحلیل شد. یافته های مطالعه نشان داد بیشترین میانگین گذران وقت سالمندان ایرانی به ترتیب نگهداری و مراقبت شخصی، خانه داری، استفاده از رسانه جمعی، تعاملات اجتماعی، فعالیت های شغلی، فعالیت ورزشی، سرگرمی و فعالیت های آموزشی و داوطلبانه بود. این الگوها در میان گروه های مختلف اجتماعی تفاوت معناداری داشت. نتایج نشان داد سن، جنس، وضع تاهل، وضع شغل، وضع سواد و ترتیبات زندگی مهم ترین متغیرهای اثرگذار بر الگوهای گذران وقت سالمندان ایرانی محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

گذران وقت ، سالمند ، ترتیبات زندگی خانوار ، عوامل اجتماعی و جمعیتی