شناسایی و اولویت بندی موانع پیش روی توسعه مدارس هوشمند در استان قم

پژوهش حاضر با هدف شناسایی و اولویت بندی عوامل مربوط به موانع پیش روی توسعه مدارس هوشمند در استان قم انجام شد. روش پژوهش توصیفی پیمایشی است. جامعه آماری در این پژوهش، شامل 228 نفر از مدیران و معلمان مدارس هوشمند دولتی و غیردولتی آموزش و پرورش شهر قم در سال تحصیلی 96-95 می باشد، که به روش نمونه گیری تصادفی اتفاقی، 181 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب گردید. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته 28 سوالی استفاده شده است. روایی پرسشنامه از طریق روایی صوری و محتوایی با استفاده از دیدگاه صاحب نظران و پایایی پرسشنامه در این پژوهش، پس از مطالعه مقدماتی، به روش (الفای کرونباخ) محاسبه و ضریب آلفای کرونباخ، 0/86 به دست آمد. نتایج حاصل نشان داد: موانع توسعه مدارس هوشمند به ترتیب شامل: عوامل انسانی، عوامل زیرساختی فناوری و تجهیزات، وضعیت فضاهای آموزشی، عوامل وضعیت مدیریتی، عوامل فرهنگی است. تقریبا اهمیت موانع نزدیک به هم است و موانع منابع انسانی با میانگین 16/47 بالاترین رتبه و موانع فرهنگی با میانگین 12/55 پایین ترین رتبه را به دست آورده است.

کلیدواژه ها:

مدارس هوشمند ، شناسایی ، موانع ، منابع انسانی ، فناوری ، فضا ، عوامل فرهنگی ، مدیریت