تعیین نقطه‌ی عملکرد سازه‌ها به روش N2 ومقایسه‌ با روش‌های آیین‌نامه‌ای

امروزه به منظور ارزیابی لرزه‌ای و مقاوم‌سازی سیستم‌های مختلف سازه‌ای از روش‌های تحلیل غیرخطی استفاده می‌شود. روش‌های تحلیل غیر‌خطی به دو نوع استاتیکی و دینامیکی تقسیم می‌شوند که در این بین استفاده از روش‌های تحلیل استاتیکی غیرخطی (pushover) به دلیل سادگی و سرعت بالا بر روش‌های تحلیل دینامیکی غیرخطی برتری دارند. در این مقاله روش‌های مختلف تحلیل استاتیکی غیرخطی جهت به‌دست آوردن نقطه‌ی عملکرد سازه (performance point) بررسی می‌گردند. به منظور انجام تحلیل استاتیکی غیرخطی از طرفی می‌توان از روش‌های پیشنهادی در آئین‌نامه‌‌های بهسازی لرزه‌ای معتبر جهان مانند ATC40 و FEM440 استفاده کردکه روش‌های ضرایب تغییرمکان اصلاح شده و همچنین روش طیف ظرفیت اصلاح شده دو روش پیشنهادی پرکاربرد این آئین‌نامه‌ها هستند. از طرف دیگر روش جدید دیگری مانند روش N2 نیز وجود دارد که دارای دقت بالایی می‌باشد. در این مقاله ابتدا به تفصیل به تشریح روش جدید N2پرداخته و سپس تفاوت‌های آن را با روش طیف ظرفیت مورد بررسی قرار داده می‌شود.

کلیدواژه های تعیین نقطه‌ی عملکرد سازه‌ها به روش N2 ومقایسه‌ با روش‌های آیین‌نامه‌ای:

ارزیابی لرزه‌ای سازه ، تحلیل استاتیکی غیرخطی ، روش جدید N2 ، نقطه‌ی عملکرد سازه