روند طراحی و ملزومات ترکیب هوا و روانکار به منظور بکارگیری به عنوان سیال برشی در عملیات‌های ماشینکاری

صنایع و محققان همواره در پی رو شهایی جهت کاهش میزان سیالات برشی به کار رفته در عملیات های ماشینکاری بوده اند تا بدین وسیله موفق به کاهش مشکلات ناشی از بکارگیری این سیالات نظیر مشکلات زیست محیطی، مخارج اضافی ناشی ازنگهداری، استفاده و تمیزکاری دستگاه و قطعات تولید شده گردید. امروزه با بهبود ابزارهای برشی مورد استفاده در فرآیندهای ماشینکاری امکان دستیابی به این هدف فراهم شده است. تکنیک بکارگیری حداقل روانکار، به عنوان یک راه حل مناسب جهت دستیابی به این هدف ارائه شده است. در این روش، روانکار (ترکیبی از روغن و خن ککار، مانند امولسیون آب و روغن Z1 به صورت ذرات کوچک وارد جریان هوای فشرده شده، سپس این ترکیب به عنوان سیال برشی توسط نازل به ناحیه ماشینکاری پاشیده می شود. نتایج بکارگیری ترکیب هوا و روانکار بر روی عمر ابزار، کیفیت سطوح ماشینکاری شده و ... در مقالات بسیاری مورد توجه و بررسی قرار گرفته است، اما هدف این مقاله پرداختن به نحوه دستیابی به این ترکیب جهت بکارگیری در فرآیندهای ماشینکاری است. در این مقاله مفاهیم و روش های ترکیب هوا و روانکار مورد مطالعه قرار گرفته و دو روش ابدائی تست شده در آزمایشگاه جهت دستیابی به این هدف ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

روش MQL ، ترکیب هوا و روانکار- سیال برشی- ماشینکاری