تبیین تجارب آسیب شناسان گفتار و زبان ایران نسبت به عملکرد مبتنی بر شواهد

سابقه و هدف: امروزعملکرد مبتنی بر شواهد در کانون توجه قرار دارد و با توجه به مزایای آن، آسیب شناسی گفتار و زبان نیز همسو با سایر علوم وحرفه ها نیازمند توجه بیشتر نسبت به عملکرد مبتنی بر شواهد می باشد، با این حال بنظر می رسد سرعت آسیب شناسی گفتار و زبان در ایران در این زمینه کمی چند است. مستند سازی عملکرد مبتنی بر شواهد در آسیب شناسی گفتار و زبان می تواند اولین اقدام برای استفاده هرچه بیشتراز عملکرد مبتنی بر شواهد باشد. بنابراین هدف از مطالعه حاضر تبیین تجاربآسیب شناسان گفتار و زبان ایران نسبت به عملکرد مبتنی بر شواهد بود.روش بررسی: پژوهش حاضر به صورت کیفی و با شیوه تحلیل محتوای قراردادی انجام پذیرفت. در این مطالعه بوسیله نمونه گیری هدفمند با 14 آسیب شناس گفتار و زبان مصاحبه هایی به صورت نیمه ساختارمند انجام پذیرفت. به منظور دستیابی به حداکثر تنوع در نمونه ها، آسیب شناسان گفتار و زبانی با شرایط مختلف (مدارک تحصیلی مختلف، سابقه کاری مختلف، محل کار مختلف و نیز تخصص های مختلف) انتخاب شدند. انجام مصاحبه ها بر اساس علاقه مندی افراد و نیز توانایی آن ها برای منتقل کردناطلاعات و تجاربشان در زمینه عملکرد مبتنی بر شواهد بود. یافته ها:محدوده ی سنی افراد شرکت کننده در مطالعه 24 تا 43 سال با میانگین 48 / 32 سال بود. سابقه کار بالینی افراد شرکت کننده 2 تا 18 سال با میانگین 85 / 9 سال بود. 4 نفر از شرکت کنندگان دارای مدرک کارشناسی، 5 نفر کارشناسی ارشد و 5 نفر دکترای تخصصی آسیب شناسی گفتار و زبان، بودند. تحلیل مصاحبه های مطالعه بهپیدایش شش مضمون به نام های عملکرد بالینی، محرک هایی برای استفاده از EBP، ضرورت استفاده از EBP، موانع و تسهیل گرهای استفاده از EBP، پیامدهای استفاده از EBP و انتظارات انجامید.نتیجه گیری: آسیب شناسان گفتار و زبان فرآیند عملکرد مبتنی بر شواهد را با یک ارزیابی جامع از مراجع آغاز می نمایند و سپس برای اتخاذ تصمیم گیری بالینی از شواهد خارجی و داخلی استفاده می نمایند. درمانگران در تصمیم گیری بالینی با درنظر گرفتن نیازهای مراجع و خانواده اش سعی می کنند تا با استفاده از درمان های اثبات شده آن ها را با تجارب بالینی یکپارچه کرده و درمانی مبتنی بر شواهد را به مراجع ارایه دهند. درمانگران معتقد بودند عواملی مرتبط با مراجع، عوامل فردی و نیز ارتباط با فضاهای آموزشی، پژوهشی و درمانی محرک مهمی برای استفاده از عملکرد مبتنی بر شواهد برای آن ها است و ویژگی هایی که حرفه آسیب شناسی گفتار و زبان دارد ضرورت استفاده از عملکرد مبتنی بر شواهد را برای آن ها مشخص می کند. نتایج این پژوهش موانع گسترده ای برای استفاده از عملکرد مبتنی بر شواهد که مرتبط با درمانگر، سازمان، مراجع و نیز جامعه بود و همچنین برخی تسهیل گرها را نشان داد. پیامدهای مثبتی از عملکرد مبتنی بر شواهد که برای درمانگر، مراجع و حرفه حاصل می شود نیز در این مطالعه مطرح گردید. ایجاد بستر مناسب، افزایش آگاهی از EBP ، نظارت بیشتر بر درمانگران، ترویج فرهنگی و نیز انجاد اقدامات آموزشی مهم ترین انتظارات درمانگران در زمینهعملکرد مبتنی بر شواهد بود.

کلیدواژه ها:

عملکرد مبتنی بر شواهد ، آسیب شناسی گفتار و زبان ، تجارب زیسته ، مطالعه کیفی