موانع مداخله زودهنگام در اختلالات گفتار و زبان دوران کودکی: یک مطالعه آزمایشی
محل انتشار: شانزدهمین همایش گفتاردرمانی ایران
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,329
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
STMED16_075
تاریخ نمایه سازی: 30 دی 1397
چکیده مقاله:
سابقه و هدف: سه سال ابتدای زندگی کودک دوره ای است که رشد و تکامل و سازماندهی مغز به سرعت اتفاق می افتد. تاخیرهای زبانی و گفتاری در دوران کودکی اغلب یکی ازنگرانی های بیان شده توسط والدین می باشد که اگر به موقع مورد توجه قرار گیرد می توان از تداوم و تشدید اینگونه اختلالات پیشگیری نمود. هدف از مطالعه حاضر بررسی آزمایشی موانع موجود در مسیر شناسایی و مداخلات زودهنگام در اختلالات زبانی و گفتاری دوران کودکی بوده است.مواد و روش ها: بر اساس منابع و متون مرتبط در حیطه مداخله زودهنگام و انجام بررسی های مقدماتی در میان خانواده های کودکان مبتلا به اختلالات گفتار و زبان پرسشنامه ای 12 سوالی (شامل دو بخش: سوالات اجتماعی جمعیت شناسی و سوالات اختصاصی مربوط به مداخله زودهنگام) تهیه گردید و سپس به منظور کشف هر گونه معایب احتمالی توسط افراد متخصص مورد برسی قرار گرفت. پرسشنامه تهیه شده توسط 30 خانواده مراجعه کننده به کلینیک گفتاردرمانی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد تکمیل گردید. پایایی سوالات بطور کلی و برای هر سوال با استفاده از آلفای کرونباخ مورد ارزیابی قرار گرفت و مقادیر P-value محاسبه گردید.یافته ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که در 60 درصد کودکان (تعداد 18 کودک) سابقه خانوادگی اختلال زبانی و گفتاری وجود داشت. در 7 / 36 درصد موارد، سن کودک در زمان اولین نگرانی والدین بین 18 تا 23 ماهگی بوده است. ناتوانی در صحبت کردن شایع ترین علامت نگران کننده گزارش شده توسط والدین بود (3 / 33 درصد موارد). پایین بودن سطح آگاهی ها، اعتقاد به بهبودی خودبخودی، توصیه های غلط اطرافیان، مقایسه کودک با سایر کودکان و توصیه افراد متخصص به راهکار صبر کردن شایع ترین موانع بیان زودهنگام نگرانی والدین بود (7 / 56 درصد موارد). در 3 / 43 درصد موارد والدین معتقد به درمان های سنتی و غیر مادی بودند. 86 درصد والدین از وضعیتفعلی کودک خود به دلیل دستیابی همراه با تاخیر به مداخلات رضایت نداشتند.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که نیاز به افزایش آگاهی عموم جامعه از جمله متخصصین در زمینه تکامل، فرایند ارجاع و استفاده از خدمات مداخله زودهنگام وجود دارد. شناخت بیشتر نسبت به موانعی که ناخواسته توسط والدین و متخصصین بوجود می آید می تواند بر سیاستگذاری نهادهای مرتبط با سلامت کودکان تاثیرگذار بوده و منجر به شناسایی و مداخله به هنگام در اختلالات تکاملی ارتباط گردد.
نویسندگان
امید محمدی
دانشجو دکترای تخصصی گفتاردرمانی، دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران
مهسا نظریان
کارشناس گفتاردرمانی، کلینیک توانبخشی سپهر، اصفهان
مسعود امیری
دانشیار آمار و اپیدمیولوژی و عضو هییت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد