رشد زبان بیانی در کودکان مبتلا به سندرم داون

سابقه و هدف: هدف مطالعه رشد زبان بیانی در کودکان مبتلا به سندرم داون به منظور بررسی مدل پیمانهای ذهن است.مواد و روش: روش پس رویدادی مقایسه ای بود. جامعه آماری کودکان مبتلا به سندرم داون آموزش پذیر و کودکان بهنجار مدارسعادی شهر تهران بود. از این افراد کودکانی که واجد ملاک های ورود در هر دو گروه بودند به عنوان نمونه انتخاب شدند. 43 کودکمبتلا به سندرم داون 10 تا 20 ساله و 40 کودک طبیعی 8 تا 12 ساله همتاسازی شدند. از هر دو گروه نمونه گفتار با استفاده از کتابقصه های تصویری جلد 1 و 2 گرفته شد.یافته ها: داده ها نشان دادند که کودکان مبتلا به سندرم داون در شاخص های کل کلمات، حروف و میانگین طول گفته و زیرحوزهافعال مرکب از گروه کنترل به طور معناداری متفاوت بودند اما این تفاوت در اسامی و سایر زیرحوزه های افعال معنادار نبود.نتیجه گیری: الگوی نقص در افراد مبتلا به سندرم داون یک الگوی تاخیر رشدی نبوده و مطابق با الگوی پیمانه ای است و لذا دردرمان اختلالات زبانشناختی گروه مبتلا به سندرم داون باید از روش درمانی مبتنی بر جداسازی هر حوزه زبانشناختی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

رشد صرفی- نحوی ، رشد نحوی ، رشد واژگان ، سندرم داون ، مدل پیمانه ای ذهن