بررسی تاثیر گفتاردرمانی بر امواج مغزی نوجوانان دارای لکنت

سابقه و هدف: لکنت اختلال گفتاری است که هنوز علت آن به درستی مشخص نیست اما فرضیاتی درباره علل آن مطرح شده است. یکی از این فرضیات تفاوت در ساختار و فعالیت مغزی این افراد است که البته این تفاوت فقط مختص به مناطق گفتاری نیست. گفتاردرمانی می تواند شدت علایم لکنت را کم کند یا از بین ببرد و بر فعالیت های مغزی اثر بگذارد. حال هدف ما از انجاد این پژوهش این است که با استفاده از ارزیابی نوروفیدبک مشخص کنیم که گفتاردرمانی بر کدام موج مغزی و تا چه مقدار اثر می گذارد.مواد و روشها: این پژوهش مقطعی به روش توصیفی- تحلیلی روی 4 نوجوان 12 تا 18 ساله فارسی زبان دارای لکنت ساکن کرج انجام شد. نوجوان دارای لکنت بر اساس معیارهای ورود و خروج و به صورت در دسترس انتخاب می شدند. سپس با آزمون SSI4 شدت لکنت آنها مشخص می شد سپس با ابزار نوروفیدبک امواج مغزی این افراد ثبت می شد. یک ماه بعد از ارزیابی اولیه مجددا ارزیابی های فوق انجام می گرفت و پس از آن جلسات گفتاردرمانی شروع می شد و در جلسه بیستم گفتاردرمانی مجددا مورد ارزیابی قرار می گرفتند و نتایج ثبت می شد. سپس داده های حاصل، با نرم افزار spss نسخه 21 و با آزمون تی زوجی مورد تحلیل و بررسی قرارگرفت.یافته ها: یافته ها حاکی از آن است که در طی 20 جلسه گفتاردرمانی فقط موج Alpha peak frequency در نقطه o1 تغییر معناداری داشت (p<0/05) و بقیه امواج سایر نقاط تغییر معناداری نداشت.نتیجه گیری: نتایج فوق نشان دهنده این موضوع است که گفتاردرمانی در 20 جلسه بر موج Alpha peak frequency موثر بوده و باعث تغییر آن شده است. که این موضوع می تواند موید تاثیر گفتاردرمانی بر سایر جنبه های فرد دارای لکنت علاوه بر افزایش روانی باشد.

کلیدواژه ها:

امواج مغزی ، لکنت ، SSI4 ، گفتاردرمانی