بررسی رابطه آبریزش از دهان با وضعیت شناخت و عملکرد بلع در بیماران مبتلا به پارکینسون

زمینه و هدف: آبریزش از دهان ممکن است به دلایل مختلفی در بیماری های پیشرونده عصبی ایجاد گردد.پارکینسون، یک بیماریپیشرونده عصبی است که در نتیجه آسیب به هسته های قاعده ای، به ویژه جسم سیاه به وجود می آید. دراین بیماران آبریزشازدهان، اختلال بلع و مشکلات شناختی با شیوع قابل توجهی دیده شده است. لذا هدف ازاین مطالعه، بررسی رابطه بین آبریزش ازدهان با عملکرد بلع و وضعیت شناخت دربیماران مبتلا به پارکینسون است.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی برروی 85 بیمار مبتلا به پارکینسون (68 مرد و 17 زن) انجام شد. ازمقیاس شدت و تعددآبریزش از دهان (DSFS) به منظور بررسی وضعیت آبریزش ازدهان و همچنین به منظور ارزیابی و بررسی عملکرد بلع و شناختازآزمون های نورث وسترن (NDPCS) وآزمون مختصر وضعیت شناختی (MMSE) استفاده شد. در این مطالعه سطح معناداری 05 / 0در نظر گرفته شد. داده ها با استفاده از SPSS 16 مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفت.یافته ها: در بررسی ارتباط بین نمره آبریزش ازدهان و نمره شناخت در بیماران مبتلا به پارکینسون، ارتباط منفی معنی داری یافتشد (r(s)=-0/656, p<0/001) دربررسی تاثیراختلال بلع برآبریزش از دهان، ارتباط آماری معنی داری بین اختلال بلع وآبریزش ازدهانیافت شد (95CI:5/30-116/21 درصد، 82 / 24 = OR). و در بررسی تاثیر نمره شناخت بر اختلال بلع، ارتباط آماری معنی داری بیننمره شناخت وعملکرد بلع وجود داشت (95CI:0/75-0/94 درصد، 84 / 0 = OR).نتیجه گیری: رابطه معناداری بین آبریزش ازدهان وعملکرد بلع و شناخت دربیماران مبتلا به پارکینسون مشاهده شد.نتایج این مطالعهنشان دادکه افزایش آگاهی و بهبود وضعیت شناخت وعملکرد بلع می تواند راهی باشدکه به وسیله آن آبریزش ازدهان رادربیماران مبتلابه پارکینسون کاهش داد.

کلیدواژه ها:

پارکینسون ، آبریزش از دهان ، عملکرد بلع ، شناخت