محاسبه اثر ماده ی ید پایدار در دوز موثر غده ی تیرویید ناشی از رادیوداروی تکنیسوم- m 99 با روش کد شبیه سازی MCNP

رادیوایزوتوپ تکنسیوم 99mm در زمینه ی تشخیصی به طور گسترده استفاده می شود. در این مطالعه به منظور افزایش دوز جذبی در سلول های سرطانی تیرویید، از رادیو داروی تکنسیوم- m 99 که گسیلنده ی گاما است، به همراه ماده ی حاجب ید پایدار در غلظت های دلخواه استفاده شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه، با استفاده از روش کد شبیه سازی MCNP دز جذب شده و دوز موثر ناشی از چشمه ی رادیواکتیو تکنسیوم- m 99 به همراه ماده ی حاجب ید پایدار در غلظت های 5، 10 میلی گرم بر میلی لیتر و بدون حضور آن، برای تیرویید محاسبه شده است. با توجه به تمرکز ید پایدار در تیرویید که سبب افزایش عدد اتمی معادل آن می گردد، هنگام برخورد فوتون با سلول های سرطانی تیرویید با عدد اتمی معادل بالا، سبب ایجاد فوتو الکترون ها می معده، ریه و قلب که فاصله ی کمتری نسبت به تیرویید دارند، دوز بیشتری را به آن وارد نموده اند.شوند. این فوتو الکترون ها می توانند به طور موثری منجر به شکست های رشته ی DNA و در نتیجه باعث آسیب و مرگ سلول های سرطانی شوند. یافته های پژوهش: با در نظر گرفتن اکتیویته ی MBq 185 از رادیوداروی تکنسیوم- m99 به همراه ماده ی حاجب ید پایدار در غلظت های دلخواه، درصد افزایش دز جذبی در تیرویید در حضور ماده ی حاجب ید پایدار با غلظت های 5، 10 میلی گرم بر میلی لیتر به ترتیب 7/25، 7/77 درصد بدست آمد. بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که تجویز ماده ی حاجب ید پایدار در غلظت های مختلف به همراه تکنسیوم - m 99 سبب افزایش دز جذبی تیرویید می گردد. ارگان های معده، ریه و قلب که فاصله ی کمتری نسبت به تیرویید دارند، دوز بیشتری را به آن وارد نموده اند.

کلیدواژه ها:

سرطان ، تیرویید ، تکنیسوم- m ، 11 MCNP ، دوز جذبی ، MIRD ، ید پایدار