آموزه های حقوقی و عدالت خواهی در اشعار فرخی یزدی

از منظر قرآن، عدل و داد به مثابه صفت و ملکه انسانی و اجتماعی ریشه در فطرت انسانها دارد. بدین معنا که در نهاد آدمی و در اساس خلقت او گرایش به عدالت و عدالتخواهی، تنفر از ظلم و ستم، بی عدالتی و تبعیض وجود دارد.ادبیات و بخصوص شعر معاصرفارسی در دوره مشروطه با پرداختن به محتواهای فکری جدید و بویژه عدالت و دادخواهی و تزریق این مفاهیم به درون جامعه، رسالتی بزرگ را بر دوش گرفت.فرخی از شاعران معاصر ایران بوده آنچه به سخن این شاعر و ماندگاری شعر او در نزد مردم تمامی زمان ها جان می بخشد و آن را جاودانه می سازد، تجلی دادخواهی و عدالت در اشعار اوست.پژوهش حاضر گذشته از تبیین جایگاه ادبی این شاعر که از چهره های سرشناس و متعهد در ادبیات معاصر ایران به شمار می رود، برآن است برخی بن مایه های مشترک عدالت و دادخواهی در اشعار وی نظیر استعمار ستیزی، دعوت به اتحاد، عدالت و آزادی را مورد بررسی و تحلیل قرار دهد