تولید بته پرمقاومت با حداقل مصرف سیمان در اولیه دوره مسابقات بته آماده 1393- پژوهشگاه استاودارد

استفاده از حداکثر پتانسیل بتن با استفاده از دانش مهندسی و نیز تکنیک های کنترل کیفیت، موضوعی است که در این مقاله به آن پرداخته می شود. در این پژوهش با درنظر گرفتن آیین نامه تدوین شده از طرف دبیرخانه پژوهشکده سازمان ملی استاندارد ایران، عوامل تاثیرگذار در کسب مقاومت و دوام بتن درنظر گرفته شد. این عوامل شامل، عیار سیمان، تغییر دامنه دانه بندی درشت و ریز، نسبت های مختلف W/C، نوع سنگدانه مصرفی، حداکثر بعد سنگدانه، نسبت ترکیب سنگدانه ریز و درشت و نیز نوع افزودنی کاهنده آب می باشند. محدود کردن حداکثر بعد سنگدانه به 19 میلی متر توسط آیینی نامه مسابقه و مصالح موجود در شرکت بتن آماده بهمن از نوع سیلیسی آهکی با حداقل جذب آب و قرار گیری در بهترین حالت دامنه استاندارد، تعداد متغیرهای طرح را به 2 تقلیل داد. در مجموع 16 نمونه طرح ارایه و نتایج مقاومت فشاری و جذب آب به عنوان شاخص دوام مورد مقایسه قرار گرفت. با توجه به نتایج این تحقیق حداقل نسبت آب به سیمان 0.3 با استفاده از کاهنده آب بر پایه پلیکریکسیلات اثر و عیار 350 سیمان در متر مکعب، بهترین مقاومت فشاری و حداقل جذب آب را به صورت همزمان ارایه داد.

کلیدواژه ها:

مقاومت فشاری ، حداکثر بعد سنگدانه ، نسبت آب به سیمان ، کاهنده آب ، مصالح سیلیسی آهکی