عوامل موثر در طراحی مجتمع های مسکونی بارویکرد پایداری اجتماعی درشهر یزد

یکی از موضوعات مهم در زمینه ی فضاهای شهری و معماری؛ پایداری است. ایجاد مفهوم پایداری در معماری به منظورحفظ طبیعت و برقراری ارتباط میان انسان و طبیعت با هدف استفاده ی مناسب و طولانی مدت از طبیعت می باشد که باعث شده مفهوم پایداری در معماری مورد اهمیت و توجه جدی صاحب نظران و برنامه ریزان شهری قرار گیرد. رشد چشم گیر شهر نشینی و شکل گیری شهرک ها و مجتمع های مسکونی و رشد حیرت آور کلان شهرها باعث توسعه ی نامتقارن در ابعاد متفاوت شده است که حاصل آن نادیده گرفتن اصول معماری پایدار در ساخت و سازها مخصوصا در طراحی مجتمع های مسکونی می باشد که عواقب زیان باری برای ساکنان این مناطق خواهد داشت. محورها یی چون پایداری اجتماعی و فرهنگی؛ پایداری اقتصادی؛ زیست محیطی نقش اساسی در ایجاد الگوهای توسعه ی معماری پایدار شهری دارند. یکی از عوامل توسعه ی روز افزون شهر نشینی ؛دوری از طبیعت و قطع ارتباط انسان با محیط زیست طبیعی است. نادیده گرفتن فرهنگ مردم منطقه؛ مسایل اقلیمی؛ توپوگرافی منطقه؛ اقتصاد مردم و... که از اصول و شاخص های دستیابی به معماری هستند؛ باعث عدم آسایش و نبود حس سر زندگی در ساکنین منازل و مجتمع های مسکونی شده است. رویکرد این مقاله بررسی اصول پایداری مجتمع های مسکونی از بعد اجتماعی است تا با آنالیز مسایل؛ ضمن بررسی و ریشه یابی مشکلات مجتمع ها و شهرک های مسکونی به منظور دستیابی به توسعه ی پایدار شهری با رعایت اصول پایداری اجتماعی در شهرها؛ راهکار هایی را در طراحی مجتمع های مسکونی نمایش دهد. در این پروژه از تحقیق کاربردی استفاده شده و ماهیت آن توصیفی تحلیلی میباشد.

کلیدواژه ها:

پایداری اجتماعی ، مجتمع مسکونی ، کیفیت محیط ، معماری سنتی ، ، اقلیم گرم و خشک