الگوهای پایداری و تعاملات اجتماعی در طراحی مجتمع مسکونی در شهر یزد

عوامل زیادی از جمله افزایش جمعیت، نامتناسب بودن آن با محیط زیست و تغییر سطح فرهنگ و تمدن انسان ها در ادوار مختلف، علی الخصوص قرن اخیر و بی توجهی به روابط بین نیاز های انسان و محیط زیست باعث تغییر و اختلال در شرایط طبیعی و اکوسیستم ها در اکثر نقاط دنیا شده اند. یکی از موضوعات قابل توجه در همه ی زمینه ها، مخصوصا در زمینه ی فضاهای شهری و معماری، پایداری بوده است. میتوان این موضوع را با استفاده از سه عنصر اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی در کنار هم به تعادل رساند. اغلب عامل اقتصادی به دلیل انگیزه های مالی توسط سرمایه گذاران رعایت می شود. با توجه به شرایط هر جامعه مسایل زیست محیطی دارای ضوابطی می باشد که مورد توجه قرار میگیرد. اما مولفه ی اجتماعی است که مغفول می ماند و به آن توجه نمی شود. از آنجا که انسان موجودی اجتماعی است، دوستی و معاشرت با هم نوعان خود از ضروریات سازمان وجودی او میباشد. محل سکونت انسان نیز از جمله مکان هایی است که ارتباط او با دیگران و با محیط اطرافش در آنجا شکل می گیرد. با گذر زمان به دلیل افزایش جمعیت و همچنین کمبود زمین، طراحان و معماران شروع به ساخت مجتمع های بی کیفیت تنها در جهت بر طرف کردن نیازهای فیزیکی انسان کردند و به نیاز های روانی توجهی نشده است. بی توجه به این موضوع که طراحی فضای باز عمومی در مجتمع های مسکونی، اثر گذاری چشم گیری در تامین نیاز های انسانی خواهد داشت. این تحقیق بر اساس مطالعات کتابخانه ای و با روش توصیفی- تحلیلی صورت گرفته است. این پروژه اصول و الگوهای پایداری مجتمع های مسکونی از منظر اجتماعی شامل زیبا شناسی، آسایش، امنیت و رشد کودکان، هویت اجتماعی و دیگر مسایل مشابه را بررسی میکند.

کلیدواژه ها:

پایداری اجتماعی ، مجتمع مسکونی ، کیفیت محیط ، توسعه ی پایدار ، اقلیم گرم و خشک