بررسی سطح امید در بیماران مبتلا به سرطان پوست در مراحل مختلف بیماری

زمینه و هدف: سرطان پوست یکی از شایع ترین سرطان ها در جامعه میباشد که متاسفانه در ایران به دلیل شرایط نامناسب آب و هوایی و عادت های نادرست زندگی به شکل گسترده ای شیوع پیدا کرده و ناتوانی و مشکلات زیبایی که پس از ابتلا به سرطان پوست برای فرد ایجاد می شود و همچنین هزینه های بالای این بیماری باعث شده این سرطان به عنوان یک مشکل اساسی برای بهداشت عمومی مطرح شود. سرطان پوست ظاهر افراد را به شدت درگیر می کند نتایج منفی متعددی را در سلامت فرد از جمله کاهش سلامت عمومی ،اختلالات روانی و نا امیدی به همراه دارد. امید به عنوان یک نیروی درونی تعریف شده که افراد را برای سازش با موقعیت های استرس زا و حفظ کیفیت زندگی توانا می کند و بیماران را قادر سازد که چشم اندازی فراتر از وضعیت کنونی و نابسامان درد و رنج خود را ببینند. با سنجش امید و بررسی تاثیر متغیرهای مختلف بر سطح این مولفه، مقایسه این متغیرها با یکدیگر و بهره بردن از نتایج به دست آمده و استفاده از آن در تسریع درمان بیماران مبتلا به سرطان می توان راه حلی جدید پیش روی کارکنان درمانی قرار داد تا بتوانند به پیشبرد سلامت بیماران کمک کنند؛ لذا پژوهش حاضر به بررسی این مولفه می پردازد.مواد و روش ها: نوع مطالعه مقطعی بوده و جامعه پژوهش آن بیماران مبتلا به سرطان پوست مراجعه کننده به بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران در تمامی انواع و سطوح مختلف این بیماری بودند؛ زیرا محققین قصد داشتند میزان امید را در انواع مختلف بیماری بسنجند تا نتیجه حاصله دقیقتر و کاملتر و همه جانبه تر باشد.تعداد افراد150 نفر می باشد و افرادی که معیار های لازم برای ورود به مطالعه را داشته باشند پس از کسب رضایت آگاهانه از ایشان پرسشنامه دموگرافیک محتوی سوالاتی در باره اطلاعات فردی و اطلاعات بالینی بیمار به وسیله خود بیمار یا توسط پرونده پزشکی وی پر شد. برای سنجش سطح امید افراد پرسشنامه امیدمیلر(MHS) و پرسشنامه شاخص امید هرث استفاده می شود.این پرسشنامه یک بار برای هر بیمار و به صورت مصاحبه و ضمن رعایت اخلاق پژوهشی و دادن اطمینان خاطر لازم در رابطه با محرمانه بودن اطلاعات آنها تکمیل شد.یافته ها: نتایج مطالعات نشان داد که میانگین سنی بیماران 44 سال بوده و میانگین امید در افراد مورد بررسی 30.7 بود.88 درصد افراد ازدواج کرده و بیش از 40 درصد افراد بی سواد بودند. میانگین زمان گذشته از اعلام بیماری 10.8 ماه بود. اکثر بیماران خداوند، حمایت خانواده، حمایت اجتماعی، تیم درمان و عدم وجود مشکل مالی یا جسمانی را از منابع امید بخش ذکر میکردند سهم تاثیر یاد خداوند و خانواده از همه موارد بیشتر بود. طبق بررسی های انجام شده متغیرهای دموگرافیک هیچ گونه رابطه معنی داری با سطح امید برقرار نکرد.(P=0.71)نتیجه گیری: مطالعات نشان داد افراد مبتلا به سرطان پوست از سطح امید متوسط رو به بالایی برخوردار هستند اما این میزان در سطوح مختلف بیماری میتواند متفاوت باشد از این رو نقش عوامل و منابع امیدبخش در فرایند درمان بیماران باید در نظر گرفته شود

کلیدواژه ها:

سرطان پوست ، امید ، skin cancer ، hope