وابستگی به تلفن همراه در دانشجویان دانشکده علوم پزشکی تربت جام

زمینه و هدف: وابستگی به تلفن همراه نوعی اعتیاد مدرن است که آسیب های اجتماعی را به همراه دارد. در طی سالهای اخیر تلفن همراه اوقات فراغت بسیاری از افراد بویژه قشر جوان را در کشور پر کرده است و باعث کاهش فعالیت های اجتماعی شده که این پیامد انزوای اجتماعی را به همراه دارد. این مطالعه با هدف بررسی فراوانی استفاده از تلفن همراه در بین دانشجویان دانشکده علوم پزشکی تربت جام در سال 1396 انجام گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی 280 دانشجو از دانشکده علوم پزشکی تربت جام تربت جام به طور سرشماری، وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه وابستگی به تلفن همراه (Hyun Young Koo-2009) بیست سوالی سه حیطه ای بود که نمره کمتر از 63 استفاده متوسط، 63-70 استفاده شدید و نمره بیشتر یا مساوی هفتاد اعتیاد در نظر گرفته شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (ویرایش 16) و آزمون های آماری Chi - Square ، Independent T Test، ANOVA و ضریب همبستگی Pearson و Regression در سطح معنی داری 05/0 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: اکثر شرکت کنندگان زن بودند(4/70%). از 280 دانشجوی 27-18 ساله، با میانگین سن 5/1±35/20 سال، 5/10 درصد وابستگی متوسط، 8/32 درصد وابستگی شدید و 7/56 درصد اعتیاد داشتند. بین شدت وابستگی به تلفن همراه با جنس، طول مدت تماس روزانه، تعداد تماس های ارسالی و دریافتی روزانه، تعداد پیام های دریافتی و ارسالی روزانه و مبلغ شارژ ماهیانه تفاوت معنی داری مشاهده شد(05/0 > p ). میانگین نمره وابستگی به موبایل در دانشجویان 4/10±89/64 و بیشترین میانگین مربوط به حیطه اجبار و اصرار بود. میانگین نمره وابستگی به تلفن همراه در دانشجویان غیر بومی از دانشجویان بومی بیشتر بود (001/0 =p). میان نمره وابستگی به تلفن همراه با متوسط مبلغ شارژ ماهیانه همبستگی مثبت معنادار به میزان 47/0 = r بدست آمد (001/0 =p). مدل رگرسیون نشان داد که مبلغ شارژ ماهیانه، توان پیش بینی وابستگی به موبایل را دارد. نتیجه گیری: میزان وابستگی بالای به تلفن همراه در دانشجویان لزوم انجام مداخلاتی در جهت پیشگیری از اثرات وابستگی بیشتر به تلفن همراه را می طلبد.

کلیدواژه ها:

تلفن همراه ، وابستگی ، شیوع ، دانشجو