بررسی تاثیر هایپرگلیسمی بر مرگ و میر و طول مدت بستری نوزدان پرخطر در بیمارستان 22 بهمن مشهد سال 1396

زمینه و هدف: هایپرگلیسمی یک مشکل شایع در نوزادان بیمار کم وزن است که در بسیاری از موارد سبب نگرانی ها فیزیولوژیکی همچون: دیورز اسمتیک، دهیدراتاسیون و کاهش وزن می گردد و می تواند آثار بسیار زیانباری بر سلامت نوزادان داشته باشد. تعیین تاثیر هایپرگلیسمی بر مرگ ومیر و طول مدت بستری نوزادان پرخطر در بیمارستان 22 بهمن مشهد در سال 1396 است.مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی است. روش نمونه گیری به صورت تصادفی و جامعه موردمطالعه 60 نفر از نوزادان بستری در بخش مراقبت های ویژه به صورت گروه کنترل و شاهد بود. در بدو ورود نوزادان، گلوکز به وسیله گلوکومتر اندازه گیری شد و نوزادان با گلوکز بالاتر از 150 و تایید آزمایشگاهی بالاتر از 125 وارد پژوهش شدند. اطلاعات به وسیله پرسشنامه شامل اطلاعات دموگرافیک و شرایط بالینی جمع آوری و با نرم افزار تجزیه تحلیل شد.یافته ها: نتایج حاکی از افزایش طول مدت بستری در نوزادان با هایپرگلیسمی نسبت به گروه شاهد بود اما در مورد مورتالیته تایید آماری معنی داری یافت نشد. در این پژوهش از لحاظ بروز اسیدوز متابولیک تفاوت آماری وجود نداشت.نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش هایپرگلیسمی می تواند زمان بستری در بخش را برای نوزادان به شکل قابل توجهی افزایش دهد که این عامل خود می تواند سبب بروز بسیاری از مشکلات جسمی و روحی برای نوزادان و مادران شود به همین جهت می توان با غربالگری دقیق در بین مادران و انجام پژوهش های مشابه به جهت بررسی عوامل و شرایط تعدیل کننده این قبیل مشکلات و عوارض را به حداقل رساند.

کلیدواژه ها:

هایپرگلایسمی ، موربیدیته ، نوزادان ، مراقبت های ویژه