تاثیر تمرین های دو طرفه در بیماران مبتلا به سکته مغزی بین سنین 50تا 60 سال

زمینه: توانبخشی عصبی علم و هنرتوانمندسازی افرادی است که به علت آسیب سیستم عصبی دچار نقص های حرکتی،حسی و یاذهنی شده اند و یکی از رو ش هایی است که در توانبخشی و حرکت از وابستگی به سمت استقلال بیماران سکته مغزی استفاده میشود.هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیرتوانبخشی عصبی بر میزان عملکرد اندام فوقانی سمت مبتلا در بیماران سکته مغزی بود .روش ها:درمطالعه تجربی حاضر،20 بیمار به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مورد و کنترل تقسیم شدند.در طول 8 هفته مطالعه،کلیه بیماران تحت درمان های مشابه توانبخشی قرار گرفتند.گروه مورد علاوه بر این درمان ها،تمرینات دو طرفه را نیز انجام می دادند.عملکرد اندام تحتانی در زمان شروع مطالعه و پایان هفته هشتم توسط آزمون فوگل میر ارزیابی گردید.برای تحلیل داده ها از آزمون های آماری استنباطی استفاده شد.یافته ها:آزمون های آماری افزایش معنادار نمره زمان عملکرد (p=0/023)و نمره عملکرد حسی حرکتی (p=0/002)را قبل و بعد از درمان،در گروه مورد نشان داد اما این افزایش در مقایسه با گروه کنترل معنادار نبود.همچنین در طول دوره مطالعه،تغییر معنا داری در نمرات عملکرد حرکتی در هیچ یک از گروه ها مشاهده نشد.نتیجه گیری:انجام فعالیت های دو طرفه می تواند باعث بهبود عملکرد اندام تحتانی شود.با توجه به کم بودن حجم نمونه ها و زیاد بودن مدت زمان سپری شده بعد از سکته مغزی،انجام مطالعاتی با حجم نمونه بیشتر پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

فعالیت های دو طرفه ، سکته مغزی ، عملکرد اندام تحتانی