نقش آنتی اکسیدان ها در پیشگیری از پیرگوشی و بهبود شنوایی

هدف: کم شنوایی وابسته به سن یکی از بیماری های شایع در جوامع امروزی و در بین سالمندان و افرادی که در محیط های پر سر وصدای صنعتی هستند می باشد. این اختلال به دلیل کاهش عملکرد شنوایی رخ می دهد که این کاهش شنوایی دلایل مختلقی از جمله پیری حلزون، آسیب استریا وسکولاریس، کاهش نورون های گانگلیون مارپیچیو استعداد ژنتیکی میتواند داشته باشد. همچنین تحقیقات نشان داده که استرس اکسیداتیو نقش مهمی را در ابتلا به این اختلال ایفا میکند.در سال های اخیر پژوهش های متعددی برای بررسی اثرات آنتی اکسیدان ها برای پیشگیری از پیرگوشی و بهبود شنوایی انجام شده که نتایج خوب و قابل توجهی دربرداشته است.روش جستجو:این مطالعه با بررسی 22 مقاله پژوهشی از پایگاه های science direct, google scholar, pubmed, scopus, sid و نیز سایر مجلات معتبر تدوین شده است.یافته ها: نتایج به دست آمده از مطالعات متعدد نشان می دهد که استفاده از آنتی اکسیدان ها برای جلوگیری از آسیب شنوایی بسیار کاربردی می باشند. به گونه ای که از پیشرفت و گسترش کم شنوایی های ناشی از افزایش استرس اکسیداتیو و التهاب مزمنمی توان با مصرف آنتی اکسیدان هایی نظیر ویتامین E و C، کیوتین، لیسیتین، NAC ( N– استیل سیستین )، B12 و آهن جلوگیری کرده و کم شنوایی را بهبود بخشید.نتیجه گیری: با استناد به مطالعات انجام شده می توان نتیجه گرفت که آنتی اکسیدان ها عوامل درمانی مناسبی برای پیرگوشی و کم شنوایی های ناشی از نویز و داروهای دارای اثر اتوتوکسیته هستند. البته ترکیب درمانی آنتی اکسیدان ها با دیگر درمان های مکمل بازده بهتری خواهد داشت. باید توجه داشت که مصرف بیش از حد ویتامین D و A در سطوح بالا سبب بدشنوایی می شود. لذا داشتن برنامه درمانی و کنترل آن توسط متخصصین توصیه می شود. از آنجایی که مطالعات کمی در انسان انجام شده و بیشتر مطالعات صورت گرفته بر روی حیوانات می باشد، در نتیجه بررسی ها و آزمایشات بالینی دقیقی نیازاست تا این موضوع در انسان ها نیز کاملا اثبات گردد.

کلیدواژه ها:

آنتی اکسیدان ، کم شنوایی ، پیرگوشی ، ویتامین