تمرین درمانی در درمان بیمار مبتلا به میوپاتی با تاکید برتقویت عضلات اکستانسور ران و زانو: گزارش یک مورد

سایقه و هدف: میوپاتی یک بیماری عضلانی است که سیستم ایمنی بدن به عضلات حمله کرده و یک التهاب ناخواسته در عضله ایجاد می کند. این التهاب باعث بروز ضعف عضلانی در نواحی خاصی از بدن به ویژه نواحی پروگزیمال اندام ها می شود. علایم بیماران ممکن است شامل موارد زیر باشد: خستگی، ضعف و آتروفی عضلات ، دفورمیتی در اندام ها و ستون فقرات، درد و گرفتگی عضلانی. هدف از این مطالعه، گزارش یک مورد بیمار مبتلا به میوپاتی و تمرین درمانی با هدف افزایش قدرت عضلات اکستانسور ران و زانو و بهبود راه رفتن .گزارش بیمار: این مطالعه برروی یک دختر 12 ساله انجام شد که از ضعف در راه رفتن ، بالا رفتن از پله ها و بلند شدن از صندلی شکایت داشت. طبق معاینات بالینی و نوار عصب – عضله توسط پزشک میوپاتی مادرزادی در این فرد تشخیص داده شد. راه رفتن او به صورت gluteus maximus gaitبوده و قدرت عضلات اکستانسور و ابداکتور ران و اکستانسورهای زانو در هر دو سمت 3+ بود. ولی هیچگونه ضعف در فلکسور های ران و زانو، عضلات مچ پا و اندام فوقانی نشان نداد. درمان فیزیوتراپی در 40 جلسه انجام شد. تمرینات تقویتی به طور خلاصه شامل: تقویت عضلات اکستانسور و ابداکتور مفصل ران در وضعیت خوابیده به پشت، پهلو ، رو به شکم و چهار دست و پا، تقویت اکستانسورهای زانو در زنجیره باز و بسته انجام گرفت.در ارزیابی نهایی که درجلسه 40 انجام شد، قدرت عضلات مفصل ران به 5 و اکستانسور های زانو به 4 رسید. راه رفتن، بلند شدن از صندلی و بالا رفتن از پله ها بهبود نسبی یافت ولی به دلیل ضعف در اکستانسور های زانو با مشکل انجام می شد.نتیجه گیری: باتوجه به موثربودن تقویت عضلات اکستانسور ران و زانو در این بیمار، بهتراست به نقش تمرین درمانی مستمر و همه جانبه درکنار سایر درمان ها، دربهبود این بیماری مزمن اشاره گردد.

کلیدواژه ها:

میوپاتی ، عضلات اکستانسور ، تمرین درمانی