سیستم لیمبیک عامل تشخیص افسردگی با کمک مشخصات صوت و گفتار

مقدمه و اهداف: تشخیص و ارزیابی علایم سلامت روان عمدتا از طریق گزارش خود بیمار، اطرافیان و خانواده انجام می شود. از طرفی دیگر روشهای استاندارد برای منطبق کردن رفتارهای غیرکلامی و پرازودی صوتی به ویژه در اختلال افسردگی بسیار کم است. با در نظر گرفتن ارتباط نواحی سیستم لیمبیک با اختلال افسردگی از یک سو و تاثیر قابل ملاحظه سیستم لیمبیک بر مشخصات گفتاری بویژه پرازودی صوتی، می توان اختلال پرازودی صوت را در بیماران دچار افسردگی انتظار داشت. در این مقاله مروری، به بررسی امکان تشخیص افسردگی بر اساس ویژگیهای گفتار و پرازودی صوتی در مطالعات انجام شده پرداخته می شود.روشها: در این مطالعه مروری روایتی، با استفاده از کلمات کلیدی Depression, voice, acoustic, speech,limbic,prosody,depressive پایگاههای اطلاعاتی (PubMed,Google scholar, Cochrane, Science Direct,SID) جستجو شد.یافته ها: مطالعات انجام شده در این رابطه را میتوان به دو گروه تقسیم کرد: در دسته اول مشخصات گفتاری افراد افسرده با نرمال مقایسه شده اند و در دسته دوم این مشخصات در طی شدتهای مختلف دوره افسردگی یک فرد بررسی شده است. نتایج آنها حاکی از کاهش شدت صوتی، افزایش یکنواختی صدا، کاهش سرعت تولید، و تغییر در دیرش مکث تعویض گوینده نسبت به افراد نرمال بود درضمن پرازودی نمایانگر میزان پیشرفت درمان در بیماران دچار افسردگی بود. مبانی نوروفیزیولوژیک برای ارتباط پرازودی و افسردگی بیان شده است. نتیجه گیری: افسردگی همراه است با یکسری تغییرات در ویژگیهای گفتاری که به صورت ادراکی و فیزیکی قابل سنجش هستند. این ویژگیها مرتبط هستند با کندی یا تاخیر روانی حرکتی بی تفاوتی در مقابل محرکات منفی یا مثبت، و کاهش علاقه به دیگران که در افراد دچار افسردگی رایج است.

کلیدواژه ها:

افسردگی ، لیمبیک ، پرازودی ، گفتار ، صوت ، اکوستیک