مقایسه تکواژهای دستوری در گفتار کودکان برخوردار از کاشت حلزون و کودکان طبیعی 5 ساله

سابقه و هدف:کاشت حلزون به رشد مهارتهای زبان در کودکان ناشنوا کمک می کند. کودکان برخوردار از کاشت حلزون در جنبه های صرفی – نحوی زبان نسبت به سایر مهارت های زبانی مشکلاتی را نشان می دهند . هدف از مطالعه حاضر مقایسه توانایی کاربرد تکواژهای دستوری در کودکان برخوردار از کاشت حلزون در مقایسه با کودکان طبیعی است. مواد و روش ها: در این پژوهش مقطعی و توصیفی تحلیلی، 33 کودک شرکت داشتند(11 کودک ناشنوا با سن شنوایی 5 سال ، 11 کودک برخوردار از کاشت حلزون 5 ساله و 11 کودک 5 ساله با شنوایی طبیعی ). نمونه زبانی کودکان به روش توصیف تصاویر، جمع آوری شد. تکواژهای دستوری از 100 کفته متوالی از نمونه زبانی کودکان تفکیک و با استفاده از شاخص امتیاز دهی رشد جمله در زبان فارسی به هر یک از تکواژهای دستوری امتیاز داده شد. برای مقایسه میانگین ها از آزمون پارامتری t استفاده شدیافته ها: میانگین امتیاز تکواژهای دستوری ، بین دو گروه کودکان دارای شنوایی طبیعی 5 ساله و کودکان ناشنوا که 5 سال از زمان دریافت کاشت حلزون آنها می گذشت، تفاوت معناداری وجود داشت(P=0.0001). بین گروه کودکان دارای شنوایی طبیعی و کودکان برخوردار از کاشت حلزون که سن تقویمی 5 سال داشتند نیز تفاوت معنا دار وجود داشت(P=0.0001). نتیجه گیری: کودکان برخوردار از کاشت حلزون با گذشت زمان 5 سال سن تقویمی به توانایی کاربرد تکواژهای دستوری دست یابند، اما نسبت به کودکان طبیعی با سن تقویمی 5 سال عملکرد ضعیف تری دارند. احتمالا کودکان برخوردار از کاشت حلزون برای دستیابی به توانایی کاربرد تکواژهای دستوری به زمان و آموزش بیشتری در نیاز دارند.

کلیدواژه ها:

کودکان ناشنوا ، کاشت حلزون ، تکواژهای دستوری ، امتیاز رشد جمله در زبان فارسی