راهبرد مناسب توسعه شهری با تاکید برگردشگری با رویکرد بازآفرینی فرهنگ مدار(مطالعه موردی، منطقه ثامن شهر مشهد (قطاع 2)

در پژوهش حاضر به بررسی بافت پیرامون حرم مطهر امام رضا(ع) (قطاع2) پرداخته شده است، باتوجه به اینکه بافت این منطقه دارای نقش هویتی، تاریخی، مذهبی می باشد، در صورت عدم توجه به احیا و ساماندهی این بافت با کاهش جذب توریسم وکاهش رونق اقتصادی روبروخواهیم بود. در این پژوهش تلاش نمودیم که با یک برنامه ریزی استراتژیک و کارامد در توسعه شهری وگردشگری این منطقه گام برداشته و در نهایت با ارایه راهبردهایی جهت بازآفرینی فرهنگی و راهکارهایی متناسب جهت ارتقاء کیفیت بافت، حفظ عناصر باارزش، اتصال آن ها به یکدیگر و در نهایت ارتقاء تعاملات اجتماعی زمینه مطلوبی را فراهم نموده شود. روش تحقیق به صورت کاربردی بوده و به لحاظ روش شناسی از نوع توصیفی و تحلیلی می باشد. روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای، میدانی و پیمایشی است که براساس مشاهدات میدانی در قالب پرسشنامه از جامعه آماری شهروندان ساکن منطقه (100 نفر) بدست آمده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها ، از مدل سوات (SWOT) و ماتریس برنامه ریزی QSPM استفاده گردیده است. بر این اساس، باید با توجه به ارزیابی های انجام شده در این تحقیق، بافت پیرامون حرم در ناحیه تدافعی واقع شده که باید زمینه مناسبی برای رفع نقاط ضعف و ممانعت از اثرات تهدید ها در بافت به وجود آورد که مشکلات ناشی از به وجود آمدن طرح مصوب کاسته شود.

کلیدواژه ها:

توسعه شهری ، گردشگری ، باز آفرینی فرهنگی