برنامه ریزی راهبردی، گردشگری شهری، بافت تاریخی، منطقه 12 کلانشهر تهران

فرایند توسعه شهری و روند تغییرات بافت در مناطق تاریخی شهرها دستخوش ایده های متنوعی است در قرن اخیر بوده که بر مبنای شرایط مکان، زمان و سیاست های توسعه شکل گرفته و با ایده های متفاوتی در سیر تغییرات خود مواجه بوده است. یکی از کاملترین آن ها، ایده ای است که توسعه گردشگری را به عنوان سند هدایتگر معرفی می نماید. رهیافت گردشگری برای به روزنمودن بافت های تاریخی علاوه بر پاسخ گویی به نیازهای مردم و زندگی روزمره، رجوع معناداری به هویت بافت تاریخی دارد. بدین طریق که با بهبود و توسعه خصوصیات ویژه تاریخی و جاذبه های فرهنگی مکان و ارتقای گردشگری شهری می توان به نوسازی اجتماعی و کالبدی بافت های تاریخی کمک نمود و در نهایت پویایی و حیات مدنی را به این بافت ها برگرداند و منظری از شهر را که نتیجه تعامل بین زمان، فرهنگ، اجتماع و کالبد می باشد را به وجود آورد تا بدین طریق حفاظت و توسعه همزمان از بافت فراهم آید . با توجه به این مهم، پژوهش حاضر در پی شناسایی توان منطقه و تدوین برنامه توسعه راهبردی با استفاده از مجموعه عوامل دورنی و مجموعه عوامل بیرونی می باشد. بدین منظور پرسشنامه هایی تکمیل و مورد ارزیابی قرار گرفتند. روش تحقیق در پژوهش حاضر از نظر ماهیت، کاربردی و از نظر روش مطالعه، توصیفی و تحلیلی می باشد. تجزیه و تحلیل اطلاعات از طریق مدل ترکیبی SWOT و ANP در نرم افزار Super Decision انجام گرفته است. نتایج بدست آمده، نشان می دهد که با هماهنگ نمودن تصمیمات مدیریتی، اختصاص بودجه و آموزش و آگاهی نیروی انسانی متخصص در امر گردشگری همراه با اولویت قرار دادن منطقه در برنامه های شورای برنامه ریزی شهرداری می تواند به عنوان عواملی مهم در برنامه های توسعه گردشگری توسط مسیولین مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی راهبردی ، گردشگر ی شهری ، بافت تاریخی ، منطقه 12 کلانشهر تهران