تحلیلی نظری بر معماری ارگانیک در کاهش مخاطرات زیست چالشی شهرها

در عصر حاضر، بحران های زیست محیطی با توجه به ایجاد مشکلاتی همچون آلودگی آب، هوا و خاک، کاهش سطح بهداشت، تنزل محیط های سکونتگاهی شهری و تخلیه مقادیر فراوان آلودگی را ایجاد نموده اند که کاهش سطح کیفیت زندگی شهروندان را در پی داشته است. این امر حاصل بهره برداری نامناسب انسان از محیط زیست می باشد. در این راستا تلاش در جهت کاهش مخاطرات زیست چالشی شهرها به منظور ایجاد رفاه و آسایش زندگی شهروندان مورد توجه معماران و شهرسازان قرار گرفته است. بدین منظور مقاله حاضر با هدف تبیین ارتباط بین معماری ارگانیک و کاهش مخاطرات زیست چالش شهری به شیوه توصیفی-تحلیلی نگاشته شده است. روش گردآوری داده ها بر اساس مطالعات کتابخانه ای و تحلیل محتوایی پیرامون مبانی نظری پژوهش مورد نظر می باشد. نتایج به دست آمده حاکی از این است که معماری ارگانیک به مثابه یک عنصر مشخص طبیعی، در جهت پاسخگویی به مشکلات و معنا دادن به مکان ایفای نقش می کند و به محیط زیست که امانتی است در دستان نسل امروز، کمترین آسیب وارد می گردد.

کلیدواژه ها:

انسان ، طبیعت ، معماری ارگانیک ، مخاطرات محیط زیست